Feiten

Keytech Personeelsdiensten B.V. (hierna: Keytech) is een onderneming die zich onder meer bezighoudt met het uitzenden en detacheren van (flexibele) arbeidskrachten aan opdrachtgevers. A verricht als zzp’er timmerwerkzaamheden. Partijen zijn (onder meer) op 17 mei 2021 een overeenkomst van opdracht aangegaan op basis waarvan A aan de slag is gegaan bij B, een opdrachtgever van Keytech. In de overeenkomst van opdracht is een relatiebeding opgenomen. Op of omstreeks 27 augustus 2021 is er een einde gekomen aan de samenwerking tussen partijen. Tussen partijen is in geschil of zij een geldig relatiebeding zijn overeengekomen en zo ja, of A gehouden is tot betaling van daaraan gekoppelde boetes. In deze zaak draait het in de kern om de beantwoording van de vraag of A een beroep op de Waadi en de Uitzendrichtlijn kan doen, meer in het bijzonder of het belemmeringsverbod van artikel 9a Waadi ook geldt in de rechtsverhouding tussen Keytech en A.

Oordeel

De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de Waadi en Uitzendrichtlijn niet zonder meer van toepassing zijn als een uitzendbureau een zelfstandige (zzp’er) ter beschikking stelt van een inlenende onderneming om daar onder leiding en toezicht van de inlener te werken (ECLI:NL:HR:2022:751). Voor de toepasselijkheid van de Waadi en Uitzendrichtlijn is nodig dat voldaan is aan de in het kader van de Uitzendrichtlijn gestelde vereisten. Als een persoon een uitzendkracht is in de zin van de Uitzendrichtlijn dan valt deze persoon onder het beschermingsbereik van de Waadi. Gelet op het voorgaande, geldt dus dat A als zzp’er onder de definitie van ‘uitzendkracht’ in de zin van de Uitzendrichtlijn kan vallen. Of de situatie van A daar daadwerkelijk onder valt, moet materieel en feitelijk worden getoetst. De rechtbank is van oordeel dat de samenwerking tussen Keytech en A gelet op de feiten in deze zaak kan worden aangemerkt als een arbeidsverhouding met als doel om A ter beschikking te stellen. Ondanks het feit dat A werkzaam was als zzp’er op basis van een overeenkomst van opdracht, was hij namelijk niet wezenlijk van een andere uitzendkracht van Keytech te onderscheiden. In dat verband acht de rechtbank van belang dat A onvoldoende weersproken heeft gesteld dat Keytech in de van belang zijnde periode hoofdzakelijk zijn enige opdrachtgever was. Dit wordt onderstreept door het gegeven dat partijen vanaf 24 augustus 2020 vier overeenkomsten van opdracht hebben gesloten. In zoverre kan ervan uit worden gegaan dat A in economische zin destijds (hoofdzakelijk) afhankelijk was van Keytech. In het licht van het hetgeen A naar voren heeft gebracht is, mede gelet op het bepaalde in artikel 2 van de overeenkomst(en) van opdracht, naar het oordeel van de rechtbank de conclusie dat er in het geheel geen leiding dan wel een gezagsverhouding bestond tussen Keytech en A niet gerechtvaardigd. Dat er gebruik is gemaakt van een modelovereenkomst van de Belastingdienst doet, nog daargelaten dat A de stelling van Keytech dat partijen hiervoor bewust hebben gekozen, heeft betwist, aan het voorgaande niet af. Vervolgens moet voor toepasselijkheid van de Waadi en de Uitzendrichtlijn worden beoordeeld of A de werkzaamheden verrichtte onder toezicht en leiding van de inlener(s). De rechtbank is van oordeel dat dat het geval was. Gelet op het voorgaande valt A onder het beschermingsbereik van de Waadi. Nu artikel 9a Waadi van toepassing is, moet worden beoordeeld in hoeverre het relatiebeding in strijd is met artikel 9a Waadi. De rechtbank is van oordeel dat het relatiebeding moet worden aangemerkt als belemmering in de zin van artikel 9a Waadi.