Feiten

Eiseres is op 1 januari 2019 bij Zienn-Het Kopland in dienst getreden als statutair bestuurder. Zien-Het Kopland valt onder de Wet normering topinkomens (WNT). Eiseres wordt aangemerkt als ‘topfunctionaris’ in de zin van artikel 1.1 WNT. Partijen hebben onderhandeld over een vaststellingsovereenkomst. Het geschil tussen partijen komt in de kern neer op de vraag of eiseres ingevolge de vaststellingsovereenkomst recht heeft op uitbetaling van het volledige bedrag van de beëindigingsvergoeding van € 75.000 of dat er ingevolge de WNT en/of het gestelde overeengekomen voorbehoud tussen partijen een bedrag in mindering wordt gebracht ter zake van de bezoldiging van eiseres over de periode waarin zij was vrijgesteld van werk. Eiseres vordert een beëindigingsvergoeding van € 40.059,93 en is van mening dat partijen uitdrukkelijk in de vaststellingsovereenkomst hebben afgesproken van welk verlofsaldo zou worden uitgegaan en er geen reden is om niet tot betaling van de volledige beëindigingsvergoeding van € 75.000 over te gaan. Volgens eiseres is er geen sprake van een overeengekomen voorbehoud betreffende voorafgaande goedkeuring van het verlofsaldo door de accountant. Dat Zienn-Het Kopland ruim € 40.000 van het afgesproken bedrag heeft afgetrokken voor het eerste kwartaal van 2022 is volgens eiseres prematuur en onterecht. Er is volgens haar namelijk nog niet vastgesteld dat de verlofdagen die als compensatie dienen voor de periode van drie maanden waarin eiseres is vrijgesteld van werk ingevolge de WNT niet zouden worden verrekend. Zien-Het Kopland betwist dat eiseres aanspraak kan maken op het gevorderde aanvullende bedrag van € 40.059,93. Betaling van dit bedrag is volgens Zienn-Het Kopland in strijd met de tussen partijen gemaakte afspraken en het nadrukkelijk voorbehoud dat in deze is gemaakt, alsmede in strijd met de dwingendrechtelijke bepalingen van de WNT. Zienn-Het Kopland concludeert tot niet-ontvankelijkheid van werkneemster in haar vorderingen, dan wel tot afwijzing van de vorderingen van eiseres, met veroordeling van eiseres in de proceskosten. 

Oordeel

De kantonrechter is van oordeel dat de vordering van eiseres op grond van de wet moet worden afgewezen. De enkele omstandigheid dat sprake is van een door partijen gesloten vaststellingsovereenkomst betekent niet dat de dwingendrechtelijke WNT terzijde wordt gesteld. Volgens de kantonrechter staat voldoende vast dat het verlofsaldo niet kan worden verantwoord in het kader van de WNT. In artikel 10 lid 2 van de Beleidsregels WNT 2022 is bepaald dat het verlofsaldo aantoonbaar moet zijn. De WNT-deskundige heeft in het adviesrapport van 8 december 2022 vastgesteld dat het verlofsaldo niet kan worden verantwoord. In juni 2021 had eiseres reeds op de hoogte kunnen zijn van de verplichte WNT-verantwoording en de rol van de accountant daarin en van de omstandigheid dat er op dat moment geen akkoord was van de accountant. Zienn-Het Kopland heeft immers eiseres expliciet gewezen op de noodzakelijk goedkeuring van de accountant. Of partijen in de vaststellingsovereenkomst al dan niet een voorbehoud zijn overeengekomen in de vorm van een toetsing vooraf van het verlofsaldo door de accountant is niet relevant voor de beoordeling of de vordering van eiseres kan worden toegewezen. De slotsom is dat de uitbetaling van het bedrag van € 40.059,93 bruto niet is toegestaan op grond van de WNT. De vordering tot betaling van de reis- en verblijfkosten wordt wel toegewezen. Deze kosten worden vanaf de start van haar opleiding in 2020 vergoed door Zienn-Het Kopland. Niet valt in de zien waarom deze gang van zaken ineens anders zou zijn.