Feiten

Werknemer is in 1991 in dienst getreden van Waterschap AA en Maas (hierna: Waterschap) in de functie van medewerker buitendienst. Thans verdient hij € 3.507 bruto per maand (schaal 6) exclusief 21% IKB, wachtdienstvergoeding ad € 324,85 bruto en inconvenientenvergoeding van € 144 bruto. Tot en met 2009 hebben vier functiewijzigingen plaatsgevonden, maar slechts tweemaal ging dat gepaard met een schaalverhoging. Werknemer heeft in 2009 zijn ongenoegen geuit over de aanloop naar de bevordering, waarna een gesprek heeft plaatsgevonden. Bij brief van 12 juni 2009 is aan werknemer zijn nieuwe functie met bijbehorend (verhoogd) loon bevestigd en is geschreven dat ‘het boek van vroeger’ nu moet worden gesloten. Werknemer heeft vervolgens steeds goede beoordelingen ontvangen. Vanaf 2016 ontvangt werknemer ook een tijdelijke toelage van 4% van het brutosalaris, die meerdere jaren is verlengd. Tussen 2018 en 2021 heeft werknemer een ontwikkeltraject gevolgd, onderdeel van het visietraject. Het succesvol doorlopen van het visietraject betekent plaatsing in schaal 7. In het kader daarvan is meermaals aan werknemer gevraagd of hij een assessment wilde maken, maar dit heeft hij steeds geweigerd. Bij mail van 4 februari 2021 heeft werknemer verzocht om duidelijkheid over zijn schaalindeling. Volgens Waterschap heeft werknemer zijn eigen duidelijkheid gecreëerd door het assessment te weigeren. Partijen corresponderen daarna over het loon, de emolumenten, het ontwikkeltraject en de werkzaamheden van werknemer, maar worden het niet eens. Op 3 december 2021 heeft Waterschap uitgesproken een verbetering in de samenwerking en het loslaten van frustraties over het visietraject te verwachten. In 2022 en 2023 is (naar aanleiding van klachten) meermaals met werknemer gesproken over zijn houding en gedrag. Op 12 juni 2023 heeft Waterschap werknemer opnieuw een traject aangeboden waarvan het succesvol doorlopen zou leiden tot indeling in schaal 7, maar werknemer heeft dit geweigerd omdat het volgens hem te lang zou duren en hij recht zou hebben op een directe schaalverhoging. Nadat werknemer op een bedrijfsfeest wederom over zijn onvrede begint, geeft Waterschap aan op deze manier niet verder te willen en wordt mediation aangeboden. De mediation is mislukt. Waterschap verzoekt ontbinding wegens een verstoorde arbeidsverhouding.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Volgens werknemer is slechts sprake van een verschil van mening over zijn arbeidsvoorwaarden, hetgeen overbrugbaar is. Om te komen tot een oplossing zijn echter twee partijen nodig. Waterschap heeft diverse pogingen gedaan om het zogenaamde meningsverschil op te lossen. Werknemer heeft de redelijke voorstellen van Waterschap steeds geweigerd en gaat enkel akkoord met directe indeling in schaal 7. Het is dus werknemer die iedere oplossing frustreert. In plaats van de hem geboden kansen aan te grijpen, heeft werknemer ervoor gekozen gedurende jaren breed binnen de organisatie (on)gevraagd zijn frustratie te uiten. Dit heeft een zeer negatieve impact gehad op het gehele team, zo blijkt uit een verklaring van de OR. Werknemer heeft meermaals benoemd dat hij nimmer enige waardering voor zijn inzet heeft gekregen van Waterschap, maar de kantonrechter stelt vast dat uit de stukken volgt dat Waterschap juist wel haar waardering uitspreekt. De houding van werknemer heeft ertoe geleid dat Waterschap geen vertrouwen meer heeft in een vruchtbare samenwerking. Ondanks de pogingen van Waterschap is het partijen niet gelukt uit de impasse te geraken. De kantonrechter gaat over tot ontbinding onder toekenning van de transitievergoeding (€ 52.523,56 bruto).