Feiten

Tussen werknemer en werkgever is op 10 april 2019 een oproepovereenkomst voor bepaalde tijd gesloten. Deze overeenkomst is per 10 april 2020 verlengd voor bepaalde tijd, te weten tot 9 april 2021. Op 1 april 2021 heeft werkgever mondeling medegedeeld te aarzelen over een nieuw contract. In e-mails van 3 april en 5 april 2021 heeft werkgever schriftelijk medegedeeld hem geen nieuwe oproepovereenkomst te zullen aanbieden. Werknemer stelt dat partijen op 16 februari 2021 al een nieuwe oproepovereenkomst zijn overeengekomen. Werknemer vordert een bedrag aan achterstallig loon vermeerderd met rente en kosten van zijn (oude) werkgever.

Oordeel

Uit de overgelegde mailwisseling vanaf februari 2021 volgt dat partijen in gesprek waren over de wijze waarop de werkzaamheden van werknemer voor werkgever na 9 april 2021 konden worden voortgezet. Hoewel de tekst van deze mailberichten de indruk wekt dat partijen het eens waren over een nieuwe oproepovereenkomst, is niet vast komen te staan dat die overeenkomst daadwerkelijk tot stand is gekomen. Van een arbeidsovereenkomst is pas sprake als er overeenstemming bestaat over de belangrijkste arbeidsvoorwaarden. Naast arbeid gedurende een zekere tijd, gaat het hierbij om betaling van loon en het bestaan van een gezagsverhouding.  Tussen partijen is niet in debat dat er na 16 februari 2021 nog overleg is gevoerd o.a. over het aantal te werken dagen. Zowel werknemer als werkgever heeft ter zitting erkend dat het de bedoeling was om na 16 februari 2021 nog afspraken te maken over de werkdagen, maar dat dit uiteindelijk niet is gebeurd. Uit het voorgaande volgt dat er op en ook na 16 februari 2021 geen volledige overeenstemming tussen partijen was over de belangrijkste arbeidsvoorwaarden. De vorderingen worden afgewezen.