Feiten

Werknemer is op 6 december 2007 in dienst getreden bij Connexxion Taxi Services B.V. (hierna: Connexxion) in de functie van taxichauffeur leerlingenvervoer. Op 4 december 2013 is werknemer wegens hartfalen uitgevallen. Na het einde van de wachttijd heeft Connexxion de loonbetaling gestaakt. Naar aanleiding van de Xella-beschikking heeft Connexxion al haar werknemers met een slapend dienstverband eind 2019 uitgenodigd een verzoek tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst te doen onder toekenning van een transitievergoeding. Werknemer wenste hier niet op in te gaan. Bij brief van 5 maart 2020 heeft werknemer aan Connexxion laten weten te willen re-integreren bij Connexxion. Partijen hebben vervolgens weer gecorrespondeerd en gesproken over een vaststellingsovereenkomst en over re-integratie bij Connexxion, zonder overeenstemming te bereiken. Bij brief van 18 oktober 2023 herhaalt werknemer zijn standpunt dat Connexxion haar re-integratieverplichtingen heeft geschonden en doet hij een beëindigingsvoorstel. Connexxion heeft bij e-mail van 9 november 2023 een tegenvoorstel gedaan waarbij zij tevens aangeeft dat op Connexxion geen re-integratieverplichtingen rusten. Op 26 april 2024 heeft werknemer de dagvaarding in deze procedure uitgebracht, waarin hij primair wedertewerkstelling vordert en subsidiair veroordeling van Connexxion tot het vragen van een ontslagvergunning aan het UWV en het vervolgens opzeggen van de arbeidsovereenkomst. Op 27 augustus 2024 heeft Connexxion de arbeidsovereenkomst met toestemming van het UWV opgezegd met ingang van 1 december 2024.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Hoewel werknemer bij het aanhangig maken van de dagvaardingsprocedure nog een belang had bij de primaire en subsidiaire vorderingen, is dat belang als gevolg van het verzoek om een ontslagvergunning door Connexxion, de verlening van die ontslagvergunning door het UWV en de opzegging van de arbeidsovereenkomst door Connexxion, komen te ontvallen. De vorderingen worden daarom afgewezen.