Feiten 

Mevrouw X is sinds 1 december 2021 fulltime werkzaam als shopmanager bij benzinestation De Andel, geëxploiteerd door bedrijf Y. Formeel werkte zij via opdrachtnemer Mateja V.O.F. (hierna: Mateja), maar in de praktijk stond zij direct onder het gezag van Y, die haar behandelde als een werknemer. In augustus 2024 ontstond er een conflict toen Y een medewerker van Mateja ten onrechte de toegang tot het station ontzegde. Dit leidde tot een emotionele discussie, waarna Y op 17 september 2024 het contract met X en een collega per direct opzegde, zonder hoor en wederhoor of duidelijke motivering. X en haar collega stellen dat de feitelijke arbeidsverhouding met Y alle kenmerken van een arbeidsovereenkomst had: zij werken onder gezag van Y, droegen werkkleding van Y, gebruikten haar systemen, konden zich niet laten vervangen en liepen geen commercieel risico. Hun werkzaamheden waren structureel ingebed in de organisatie van Y, en zij werden als vast team gepresenteerd. De opzegging door Y wordt als ongeldig beschouwd, en X en haar collega verzoeken de rechter om toewijzing van hun vorderingen. Zij verzoeken primair erkenning van het dienstverband, loondoorbetaling, vernietiging van de opzegging, wedertewerkstelling op straffe van een dwangsom, en toepassing van de wettelijke verhogingen en rente. Subsidiair vraagt X om een billijke vergoeding van € 21.000, een transitievergoeding van € 7.507 en een gefixeerde schadevergoeding van € 4.157, alle te vermeerderen met wettelijke rente. Y betwist dat sprake was van een arbeidsovereenkomst en stelt dat X niet-ontvankelijk is omdat het verzoekschrift niet volgens procesregels is ingediend. Inhoudelijk voert Y aan dat X werkzaam was via Mateja op basis van een overeenkomst van opdracht, zoals schriftelijk vastgelegd in december 2019. De samenwerking met Mateja verliep goed tot juli 2024, toen spanningen ontstonden over de inzet van een nieuwe medewerker. Ondanks pogingen tot de-escalatie ontstond een conflict, waarbij Mateja uiteindelijk zelf aangaf niet meer te willen samenwerken. Mateja had bovendien haar verplichtingen niet meer nagekomen, waaronder salarisbetalingen en registratie voor de Waadi. Y heeft daarom de samenwerking opgezegd. Volgens Y is er geen sprake van een arbeidsovereenkomst en zijn de verzoeken van X ongegrond.

Oordeel

De kantonrechter stelt vast dat X haar verzoekschrift niet volledig volgens het procesreglement heeft ingediend, maar dat Y hierdoor niet in haar belangen is geschaad. Daarom is X ontvankelijk. Vervolgens oordeelt de kantonrechter dat er géén sprake is van een arbeidsovereenkomst tussen X en Y. Uit de overeenkomst van opdracht tussen Y en Mateja blijkt duidelijk dat Mateja verantwoordelijk was voor het leveren van personeel en dat er geen directe contractuele band bestond tussen Y en X, ook al werkte zij langdurig op locatie, droeg zij werkkleding van Y en had zij toegang tot HR-systemen. Deze omstandigheden maken niet dat van een arbeidsovereenkomst sprake is, mede omdat aanwijzingen binnen de kaders van de opdrachtovereenkomst toegestaan waren. Ook is er geen sprake van een schijnconstructie: Mateja mocht personeel inzetten en werkte mogelijk ook voor derden. De kantonrechter is van oordeel dat, hoewel X werkte onder direct gezag van Y, dit niet automatisch leidt tot de conclusie dat er een arbeidsovereenkomst tussen hen bestond. Daarom worden alle verzoeken van X afgewezen en wordt zij veroordeeld in de proceskosten. De rechter vindt dat de overeenkomst van opdracht tussen Y en Mateja, waarop X's arbeidsrelatie is gebaseerd, duidelijk de relatie tussen partijen vastlegt als een opdrachtovereenkomst, met alle implicaties van dien. De kantonrechter concludeert dat Y geen arbeidsovereenkomst met X had, hoewel de feitelijke situatie suggesties hiertoe zou kunnen wekken.