Qizini Alphen BV/FNV Bondgenoten

De centrale vraag in de onderhavige procedure is of Qizini valt onder de werkingsfeer van de Gemaksvoedingsindustrie-cao (hierna: cao). Qizini produceert dagverse broodjes of sandwiches. Deze worden onder lage temperaturen (4 tot 6 ºC) in een gekoelde ruimte belegd met alle soorten van beleg en sauzen. Qizini heeft zich op het standpunt gesteld dat de cao niet op haar van toepassing is, omdat de door haar vervaardigde producten niet vallen onder het begrip 'gemaksvoeding' als bedoeld in artikel 1.2 van de cao. Vakbonden vorderden naleving van de cao. De kantonrechter heeft de vordering van de vakbonden toegewezen, alsmede de vordering tot betaling van schadevergoeding ex artikel 15 en 16 Wet CAO. Tegen dit oordeel keert Qizini zich in hoger beroep. Qizini stelt samengevat dat de kantonrechter de producten van Qizini ten onrechte heeft aangemerkt als gemaksvoeding en dat de cao niet op haar van toepassing is.

Het hof oordeelt als volgt. Ten aanzien van de uitleg van artikel 1.2 van de cao overweegt het hof als volgt. In artikel 1.2 is een opsomming gegeven van producten die als gemaksvoeding in de zin van de cao worden aangemerkt. Sandwiches en belegde broodjes, al dan niet 'dagvers' (geproduceerd), staan niet letterlijk in dit overzicht. Met de kantonrechter is het hof van oordeel dat het zinsdeel in de aanhef 'Gemaksvoeding is onder meer' erop duidt dat de opsomming zoals opgenomen in artikel 1.2 van de cao enuntiatief en niet limitatief is. Achter het een na laatste streepje in de opsomming staat: 'salades, russisch ei, gevulde tomaat, gevulde paprika en soortgelijke koud te nuttigen waren.' Nu deze producten in de cao als gemaksvoeding worden gekwalificeerd en in aanmerking genomen de woorden 'onder meer', valt niet in te zien waarom broodjes en sandwiches niet als (soortgelijke) koud te nuttigen waren onder het begrip gemaksvoeding in artikel 1.2 cao zouden vallen. In het licht van de gehele tekst van de cao bezien is het aannemelijk dat sandwiches en belegde broodjes als gemaksvoeding worden aangemerkt en derhalve onder de reikwijdte van artikel 1.2 van de cao vallen. Het gaat hier niet om dermate afwijkende producten van de producten die in de cao zijn opgenomen, dat deze uitleg naar objectieve maatstaven onredelijk zou zijn en de rechtszekerheid in gevaar zou komen. De in de cao genoemde gemaksvoeding betreft niet enkel producten die nog verdere bereiding behoeven, maar ook producten die direct koud genuttigd kunnen worden. De laatste volzin van artikel 1.2 van de cao luidt: 'Deze voeding is door middel van conservering, bijvoorbeeld diepvries, koelvers, koelvers vacuüm, blik of droge vorm, klaar voor gebruik.' Nu deze zin op een nieuwe regel, niet inspringend en zonder voorafgaand opsommingsstreepje is opgenomen én inhoudelijk niet tot de opsomming behoort – het gaat niet om nóg een soort voeding – maar van algemene strekking is, heeft deze zin betrekking op de gehele voorafgaande opsomming en niet, zoals Qizini aanvoert, alleen op de producten genoemd achter het laatste opsommingsstreepje. In dit verband herinnert het hof eraan dat (ook) aan de opmaak van een cao-bepaling betekenis kan toekomen, vgl. HR 19 december 2008, NJ 2009, 27. Qizini heeft onvoldoende onderbouwd dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar moet worden geoordeeld de cao op haar onderneming van toepassing te achten; met name de stelling dat het 'voor de toekomst van haar onderneming een zaak van erop of eronder zal betekenen', is financieel-economisch in de lucht blijven hangen. Qizini heeft niet anders dan in algemene bewoordingen de arbeidsintensiteit van haar productieproces geschetst. Qizini heeft onvoldoende concreet onderbouwd dat toewijzing van de vorderingen van FNV daadwerkelijk de doodsteek voor haar onderneming zou betekenen.