Werknemer werkt voor 32 uur per week bij werkgever. Daarnaast heeft werknemer een tweede dienstverband alwaar hij 38 uur per week werkzaam is. Werkgever eist van werknemer zijn andere dienstverband aan te passen zodat zijn totale gemiddelde duur van de verschillende dienstverbanden 40 uur per week bedraagt, conform de Arbeidstijdenwet. Werknemer weigert aan deze oproep gehoor te geven. Hierop wijzigt werkgever de arbeidsduur van werknemer tot 8 uur per week en kort daarop tot 8 uur per maand. Werknemer vordert loon over de volledige 32 uur. Werkgever verweert door te stellen dat hij dan in strijd met de Arbeidstijdenwet zou handelen.

Het hof oordeelt dat op grond van het goedwerkgeverschap het op de weg van werkgever had gelegen om in overleg te treden met de andere werkgever en werknemer om gezamenlijk tot een oplossing te komen. Een eventuele strijdigheid met de Arbeidstijdenwet beïnvloedt niet van rechtswege de geldigheid van een tussen de partijen gesloten en geldende arbeidsovereenkomst. Het eenzijdig wijzigen van de arbeidsduur (zonder toestemming van de CWI) is een vorm van een verkapt ontslag, aldus de rechter. Volgt toewijzing van de loonvordering.