Ter beantwoording staat de vraag of Vitae onrechtmatig jegens Staffplanning handelt door het aannemen van ex werknemer die aan een concurrentiebeding gebonden is. De voorzieningenrechter sluit voor de beantwoording van deze vraag aan bij vaste rechtspraak van de Hoge Raad (laatstelijk HR 26 januari 2007, NJ 2007, 78) krachtens welke het handelen met iemand, terwijl men weet dat deze door dat handelen een door hem met een derde gesloten overeenkomst schendt, op zichzelf jegens die derde niet onrechtmatig is. Van onrechtmatigheid is pas sprake indien die aangesproken partij weet of behoort te weten dat zijn wederpartij door het sluiten van de desbetreffende overeenkomst, kort gezegd, wanprestatie pleegt jegens een derde, en bovendien sprake is van bijkomende omstandigheden. De enkele wetenschap van de toerekenbare tekortkoming van de werknemer is dus nog niet voldoende voor het aannemen van onrechtmatig handelen. Het aannemelijk zijn dat de nieuwe werkgever daaraan voordeel ontleent en de oude werkgever daardoor nadeel lijdt is daarvoor naar het oordeel van de voorzieningenrechter ook nog niet voldoende. Van een dergelijke tot onrechtmatigheid leidende bijkomende omstandigheid is bijvoorbeeld sprake als de nieuwe werkgever, wetend van het concurrentiebeding, van de kennis van de nieuwe werknemer gebruik maakt om relaties van diens oude werkgever te bewegen om over te stappen naar haar, kortom, als de nieuwe werkgever op oneerlijke wijze onder de duiven van de voormalige werkgever schiet (zie: Vzr. Rb. Rotterdam 20 februari 2007, JAR 2007, 84). Een andere bijkomende omstandigheid kan bijvoorbeeld zijn de uitlokking of bevordering van de wanprestatie. Dergelijke bijkomende omstandigheden zijn niet gesteld en in het kader van dit kort geding in het geheel niet aannemelijk geworden, zodat het jegens Vitae gevorderde zal worden afgewezen.

Ten aanzien van ex-werknemer en ex-werkgever oordeelt de rechter het volgende. Na afweging van alle belang volgt gedeeltelijke vernietiging van het beding en vergoeding ex lid 4 BW.