Werknemer wordt op staande voet ontslagen nadat een aantal werkincidenten hebben plaatsgevonden. Werknemer doet afstand van het beroep op nietigheid van het ontslag op staande voet om vervolgens zich te beroepen op de onregelmatigheid van het ontslag en/of op de kennelijke onredelijkheid daarvan. Het gevolg van deze “switch” is dat de bewijslast die eerder bij de werkgever lag, nu bij de werknemer komt te liggen. Hij moet aantonen dat er geen sprake is geweest van een dringende reden. Werknemer slaagt niet in dit beroep. De vordering tot schadevergoeding wordt derhalve afgewezen.