Bij besluit van de Staatssecretaris van Sociale Zaken Werkgelegenheid van 19 december 2003, in werking getreden op 1 januari 2004, is op grond van artikel 2, eerste lid van de Wet verplichte deelneming in een bedrijfstakpensioenfonds 2000 de deelneming in het pensioenfonds verplicht gesteld voor uitzendkrachten die

a. tenminste in 26 weken werkzaam zijn geweest voor één uitzendonderneming; en

b. 21 jaar of ouder zijn.

Het pensioenfonds heeft in juni en augustus 2004 vier premienota's aan geïntimeerde toegezonden tot een totaalbedrag van € 7.586,61 terzake van door geïntimeerde te betalen pensioenpremies. Geïntimeerde weigert deze nota's te betalen omdat volgens hem de bij hem werkzame uitzendkrachten niet onder artikel 2 Wbpf vallen. In eerste aanleg heeft hij daartoe een lijst overhandigd waaruit zou blijken dat de werknemers niet onder het 26-wekenvereiste vallen.

In hoger beroep stelt het pensioenfonds dat de kantonrechter ten onrechte waarde aan deze lijst heeft toegekend, nu uit deze lijst niet blijkt wanneer werknemers in dienst zijn getreden. Het hof acht de stelling van het pensioenfonds gegrond. Aangezien niet het pensioenfonds, maar geïntimeerde over de gegevens beschikt aan de hand waarvan kan worden vastgesteld of aan het 26-wekenvereiste is voldaan ten aanzien van de werknemers van wie geïntimeerde de gegevens heeft doorgegeven aan het pensioenfonds ter vaststelling van de pensioenpremies, dient geïntimeerde aan het pensioenfonds de daartoe noodzakelijke gegevens te verschaffen en deze deugdelijk toe te lichten. Bij gebreke daarvan mag het pensioenfonds ervan uitgaan dat aan het 26-wekenvereiste is voldaan.

De stelling van geïntimeerde dat alleen werknemers die gedurende een jaar 26 weken bij geïntimeerde in dienst zijn onder de verplichte deelneming vallen, berust op een tijdig herstelde vergissing van het pensioenfonds in haar aanvankelijke vordering. Omdat deze lezing voorts geen steun vindt in artikel 2 Wbpf, kan geïntimeerde zich hier niet op beroepen.