werknemer/werkgever

Werknemer is op 3 augustus 1987 in dienst getreden van (de rechtsvoorgangster van) werkgever in de functie van chauffeur. Op 31 mei 2010 heeft werknemer zich, voorafgaand aan zijn dienst, ziek gemeld. Diezelfde dag heeft hij een aanrijding veroorzaakt met zijn auto, waarbij bleek dat zijn bloedalcoholgehalte 1,82 promille bedroeg. Als gevolg hiervan is het rijbewijs van werknemer door het Openbaar Ministerie ingevorderd. Op 25 juni 2010 heeft werknemer zijn werkgever in kennis gesteld van deze invordering. Hij is met onmiddellijke ingang geschorst en ontvangt geen loon meer. Thans vordert werknemer loon en stelt hij zich beschikbaar passende werkzaamheden te verrichten.

De kantonrechter oordeelt als volgt. De opvatting van werkgever dat niet de ziekte, maar de inname van het rijbewijs moet worden aangemerkt als de primaire oorzaak voor het niet kunnen verrichten van de bedongen arbeid, deelt de kantonrechter niet. Uit de mondelinge behandeling is voor de kantonrechter genoegzaam naar voren gekomen dat werknemer op het moment van ziekmelding (31 mei 2010) reeds arbeidsongeschikt was vanwege overspannenheid en/of depressie. Verder acht de kantonrechter, mede gelet op hetgeen werknemer daaromtrent heeft verklaard, aannemelijk dat er een verband bestaat tussen die psychische klachten en het excessieve drankgebruik later die dag. Het drankmisbruik kan, naar het zich thans laat aanzien, daarmee niet los worden gezien van de ziekte. In zoverre houdt ook de inname van het rijbewijs (indirect) verband met de ziekte; als werknemer niet overspannen en of depressief geweest zou zijn, had hij (vermoedelijk) niet zoveel gedronken en zou hij niet in beschonken toestand in zijn auto gestapt zijn. Werknemer heeft derhalve recht op 'ziekengeld' voor de duur van zijn arbeidsongeschiktheid wegens ziekte.