Mailprofs Uitzendbureau B.V./werknemer

Werknemer is als uitzendkracht in dienst van Mailprofs Uitzendbureau. Hij heeft een opleiding tot DIV-medewerker gevolgd op kosten van Mailprofs. Nadien is werknemer niet meer uitgezonden door Mailprofs. Thans vordert Mailprofs op basis van de overeenkomst terugbetaling van de studiekosten.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Een tussen werkgever en werknemer gesloten studieovereenkomst moet voldoen aan de door de Hoge Raad (HR 10 juni 1983, NJ 1983, 796) aan een dergelijke overeenkomst gestelde eisen. Die eisen komen, kort samengevat, erop neer dat de werkgever in de gelegenheid moet worden gesteld de opleidingskosten van de werknemer terug te verdienen. Indien de dienstbetrekking gedurende de daarvoor benodigde periode eindigt, dan komt er een terugbetalingsverplichting, gerelateerd aan de resterende duur van bedoelde periode, op de werknemer te rusten. Nu een uitzendovereenkomst ingevolge artikel 7:690 BW een vorm van een arbeidsovereenkomst is, is genoemd arrest ook leidend voor de beoordeling van dit geval. De door Mailprofs met werknemer gesloten overeenkomst voldoet niet aan de voornoemde eisen. De overeenkomst komt erop neer dat werknemer in alle gevallen € 1.200 aan studiekosten moet terugbetalen aan Mailprofs. Mailprofs brengt gedurende 18 maanden na ondertekening van de overeenkomst € 0,50 per uur in mindering op het door werknemer verdiende loon. Indien werknemer na die 18 maanden die € 1.200 niet geheel heeft terugbetaald, dan is de restsom direct opeisbaar. In casu is de restsom dus € 1.200. Een dergelijke regeling is in strijd met goed werkgeverschap, reeds omdat hierin geen rekening wordt gehouden met het feit dat Mailfprofs moet worden geacht baat te hebben van de door werknemer tijdens zijn studie verworven kennis en vaardigheden. Dat Mailprofs werknemer niet heeft kunnen uitzenden, dient daarbij in beginsel voor haar rekening en risico te komen. Volgt afwijzing van de vordering.