werkgeefster/werknemer

Werknemer is sinds 1984 in dienst. Sinds 2009 werkt hij als accountmanager. In 2010 en 2011 is werknemer arbeidsongeschikt geweest als gevolg van een arbeidsconflict. Thans verzoekt werkgeefster ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Daartoe wordt aangevoerd dat al kort nadat werknemer in de functie van accountmanager begon, bleek dat werknemer in die functie niet goed functioneerde. Hij nam te weinig initiatief en genereerde nauwelijks omzet, kwam gemaakte verkoopafspraken niet na en deed niets met concrete aanwijzingen en adviezen van de directie. Werkgeefster heeft veel in het werk gesteld om werknemer te begeleiden en in zijn functie te laten groeien, zonder succes.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Hoezeer werknemer niet de omzetten realiseerde die werkgeefster van hem verwachtte en hij ook minder scoorde dan zijn collegae, is het beeld niet zo dramatisch als door werkgeefster is geschetst. Doorlopend is duidelijk dat werkgeefster meer initiatief en actie verwacht, waaraan werknemer niet voldoet en wellicht niet kon voldoen. Werkgeefster heeft het nodige gedaan om werknemer te stimuleren. Het lijkt erop dat werknemer niet de juiste man op de juiste plaats was en dat het hem aan natuurlijk ‘verkooptalent’ ontbrak, hetgeen mogelijk ook verklaart dat hij met tips, suggesties en opdrachten voor ‘koude’ acquisitie niet uit de voeten kon. De arbeidsovereenkomst word ontbonden. Alle omstandigheden in aanmerking nemend, ligt de ontbinding meer in de risicosfeer van werknemer dan van werkgeefster. Partijen hebben samen in 2009 een verkeerde inschatting gemaakt als het gaat om de capaciteiten van werknemer. Dat werknemer circa 24 jaar goed heeft gefunctioneerd speelt geen doorslaggevende betekenis bij de bepaling van de C-factor. Door het goede functioneren de eerste 24 jaar heeft werknemer een lang dienstverband kunnen opbouwen, en dat wordt meegewogen met de B-factor. De vergoeding wordt vastgesteld op € 60.000 bruto, door werkgeefster in drie termijnen van elk € 20.000 bruto te voldoen.