werknemer/Arbo Unie B.V.

Werknemer is sinds 1991 in dienst van (een rechtsvoorgangster van) Arbo Unie. Sinds 2006 is werknemer werkzaam als Applicatie Adviseur. Per 2 januari 2012 is de functie van werknemer komen te vervallen. Hij heeft vervolgens gesolliciteerd naar de functie Functioneel Applicatie Beheerder Elektronisch Melden en is ook in deze geschikte functie benoemd. Aan werknemer is een nieuwe arbeidsovereenkomst toegezonden met daarbij een bijlage. Uit de bijlage volgt dat met ingang van 1 februari 2012 een wijziging van de arbeidsovereenkomst plaatsvindt met betrekking tot de functie, het salaris, de standplaats en de vergoeding woon-werkverkeer. Werknemer heeft vervolgens de werkzaamheden behorend bij de nieuwe functie verricht, maar heeft de bijlage bij de arbeidsovereenkomst niet ondertekend. Er is geen wijzigingsbeding overeengekomen. Centrale vraag is of de plaatsing van werknemer in de geschikte functie gepaard mocht gaan met het doorvoeren van een salarisvermindering (vervallen van een garantietoeslag van € 1.347 bruto per maand na een afbouwperiode van 18 maanden).

De kantonrechter oordeelt als volgt. De stelling van Arbo Unie dat werknemer zou hebben ingestemd met de salarisverlaging faalt. Een dergelijke aanvaarding dient uitdrukkelijk te gebeuren en daarvan is geen sprake geweest en kan – gelet op het herhaaldelijk geuite protest – niet uit de aanvaarding van de geschikte functie worden afgeleid. De eenzijdige wijziging van het salaris dient beoordeeld te worden aan de hand van het arrest Stoof/Mammoet (HR 11 juli 2008, AR 2008-0437). Hoewel het in dit arrest ging om een functiewijziging (niet om salarisverlaging), is het arrest in dit geval toch van toepassing. Het arrest ziet namelijk op wijziging van arbeidsvoorwaarden en het salaris is een arbeidsvoorwaarde.

Er is sprake van gewijzigde omstandigheden en Arbo Unie heeft als een goed werkgever aanleiding kunnen vinden tot het doen van het voorstel. De wijziging van omstandigheden is niet alleen gelegen in het beter willen laten functioneren van de afdeling IM, maar vooral ook om financieel overeind te kunnen blijven. Door werknemer is niet betwist dat Arbo Unie eind 2011 in zeer slechte financiële omstandigheden verkeerde. Er is echter geen sprake van een redelijk voorstel. Arbo Unie heeft niet onderbouwd dat de door haar voorgestelde forse salarisvermindering proportioneel en noodzakelijk was om het hoofd boven water te houden en tegelijkertijd werknemers te behouden en dat dit ook nog steeds het geval zou zijn na de ontslagronde die in 2012 als gevolg van de reorganisatie heeft plaatsgevonden. Het behoeft geen nadere toelichting dat de forse salarisvermindering van 26% van het laatstverdiende loon ingrijpende gevolgen voor werknemer heeft en dat zijn belang bij het in stand houden van zijn salaris, groot is. De toeslag werd al 14 jaar betaald en dient als vast salariscomponent te worden beschouwd. Volgens Arbo Unie moet bij de beoordeling van de redelijkheid van haar voorstel betrokken worden dat – indien de plaatsing in de geschikte functie wordt weggedacht – werknemer begin 2012 conform het sociaal plan zonder ontslagvergoeding ontslagen zou zijn nadat hij op 2 januari 2012 boventallig was verklaard en voor dit ontslag toestemming van het UWV WERKbedrijf zou zijn verkregen. Afgezet tegen een WW-uitkering die werknemer dan zou ontvangen is het voorstel tot salarisvermindering volgens Arbo Unie alleszins redelijk. Deze redenering is niet houdbaar, aangezien werknemer nooit voor die keuze is gesteld. In het geval het voorstel wel als redelijk zou kunnen worden beschouwd, dan is de voorgestelde verlaging van het salaris dusdanig ingrijpend dat in redelijkheid niet van werknemer gevergd kan worden dat hij akkoord gaat met een salarisvermindering van 26% van zijn laatstgenoten salaris.