Bulk Bag Holland/werknemer

(Zie ook AR 2014-749) Werknemer, woonachtig te België, is van 1 juni 2009 tot 1 juni 2011 in dienst geweest van Bulk Bag Holland in de functie van sales director Nederland. Daarvoor heeft werknemer 11 jaar bij de concurrent van Bulk Bag gewerkt. In de arbeidsovereenkomst met Bulk Bag is een beëindigingsvergoeding opgenomen van vijftien maandsalarissen indien Bulk Bag de arbeidsovereenkomst niet voortzet voor het verstrijken van de termijn waarvoor deze is aangegaan. In deze procedure vordert werknemer € 103.842 op grond van deze bepaling. Bulk Bag heeft gesteld dat uit de koppeling van de zinsneden ‘voordat de expiratiedatum is bereikt’ en ‘over de resterende periode van vijftien maanden’ blijkt dat partijen bedoeld hebben overeen te komen dat aan werknemer een beëindigingsvergoeding toekomt indien de arbeidsovereenkomst tussentijds wordt beëindigd en zulks slechts voor een maximale restduur van vijftien maanden. Bulk Bag Holland stelt daarmee akkoord te zijn gegaan omdat zij zich de vrees van werknemer kon voorstellen dat Bulk Bag Holland bij niet actief zijn van werknemer gedurende het eerste jaar van de arbeidsovereenkomst vanwege het non-concurrentiebeding waaraan werknemer op basis van de arbeidsovereenkomst met zijn vorige werkgever gebonden was, van de arbeidsverhouding met werknemer zou willen afzien.

Het hof oordeelt als volgt. De redenering van Bulk Bag – dat de beëindingsvergoeding als een vergoeding bij tussentijdse opzegging moet worden beschouwd – komt het hof onjuist voor. Het ligt voor de hand dat het aangaan van een arbeidsovereenkomst voor een bepaalde tijd van twee jaar voor werknemer, die daarvoor een reeds elf jaar durend dienstverband opgaf, een onzekerheid betekende. Het argument dat artikel 19 als ‘vangnet’ bedoeld was voor het geval de arbeidsovereenkomst na twee jaar niet verlengd zou worden, is dan ook zeer plausibel.

Voor zover Bulk Bag een beroep doet op de exoneratie wegens ‘dwingende redenen' onder verwijzing naar de economische situatie van het bedrijf dat simpelweg een verlenging van het contract tegen een salaris van € 90.000 niet toestond, faalt het beroep. Acceptatie van het aanbod aan werknemer de arbeidsovereenkomst tegen halvering van het salaris voort te zetten, kon in redelijkheid niet van werknemer worden gevergd. Ook het beroep op artikel 6:248 BW faalt.