werknemer/Melano BV

Werknemer is op 1 maart 2011 in dienst getreden van Melano als locatiemanager. Op 26 maart 2013 hebben Melano en werknemer in verband met consumptieve schulden van werknemer, een overeenkomst gesloten op grond waarvan door Melano aan werknemer een voorschot op het salaris is verstrekt ter hoogte van € 25.000. Partijen zijn verder overeengekomen dat het voorschot wordt verrekend met het salaris door maandelijks € 400 in te houden op het salaris. In de overeenkomst is opgenomen dat werknemer aan Melano alle informatie zal verstrekken omtrent zijn financiële positie, alsmede dat werknemer na het tekenen van de overeenkomst geen nieuwe schulden of leningen mag aangaan. Op 22 juli 2014 is werknemer met vakantie gegaan. Op 24 juli 2014 heeft Melano voor haar bestemde stukken van de deurwaarder aangetroffen in de bureaulade van werknemer. Bij terugkomst van werknemer heeft Melano werknemer op staande voet ontslagen.

Het hof oordeelt als volgt. Slechts een deel van de in de ontslagbrief genoemde feiten is komen vast te staan (in plaats van twee beslagexploten, bleek werkgever maar van één exploot niet op de hoogte te zijn). Melano heeft niet gesteld dat het uitsluitend achterhouden van het exploot van 7 juli 2014 op zichzelf reeds een dringende reden vormde voor het ontslag op staande voet. Ook uit de ontslagbrief valt dat niet af te leiden.

Melano heeft in de ontslagbrief vermeld dat zij de geschetste gang van zaken als verduistering beschouwt. Voor ontslag op staande voet wegens verduistering is opzet vereist (vgl. HR 26 januari 2001, ECLI:NL:HR:2001:AA9664, JAR 2001/40), tenzij Melano niet verduistering in strafrechtelijke zin heeft bedoeld. Van dat laatste is echter geen sprake. Melano heeft in haar pleitnota in eerste aanleg zelf uitdrukkelijk gerefereerd aan de strafrechtelijke betekenis van het begrip verduistering. Nu werknemer verduistering in de strafrechtelijke zin van het woord wordt verweten, zal Melano opzet dienen te bewijzen, hetgeen naar het voorlopig oordeel van het hof niet eenvoudig zal zijn.

Voorts is het hof van oordeel dat ontslag op staande voet een zwaar middel is en een ultimum remedium dient te zijn. Bij de beoordeling van het ontslag op staande voet moeten de omstandigheden van het geval in onderling verband en samenhang in aanmerking worden genomen, waarbij ook de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals diens leeftijd, de aard en duur van het dienstverband en de gevolgen van het ontslag op staande voet in de beschouwing betrokken moeten worden. Het hof is voorshands van oordeel dat in dit geval de beoordeling van al deze omstandigheden ertoe zal leiden dat in een bodemprocedure het ontslag op staande voet als een te zwaar middel zal worden beschouwd.