werkneemster/International Cleaning Service Nederland B.V. (ICS)

Werkneemster (geboren 1972) is sinds 9 mei 2011 in dienst van ICS als interieurverzorgster. Op 25 september 2013 heeft werkneemster zich ziek gemeld met longklachten. Op 24 augustus 2015 heeft ICS haar op staande voet ontslagen. Naast schending van controlevoorschriften zou werkneemster zonder toestemming op vakantie zijn gegaan.

Het hof oordeelt als volgt. Het hof concludeert dan ook dat, ondanks twee duidelijke waarschuwingen, werkneemster bij herhaling geen gevolg heeft gegeven aan de verplichting die in het kader van haar arbeidsongeschiktheid op haar rust om zich door de arbeidsdeskundige te laten controleren, zonder dat hiervoor een rechtvaardiging aanwezig is. Deze omstandigheid levert echter op zichzelf nog geen dringende reden op als bedoeld in de artikelen 7:677 lid 1 en 7:678 lid 1BW. Het is de bedoeling van de wetgever geweest aan het niet-naleven van controlevoorschriften als waarvan hier sprake is, slechts de in artikel 7:629 lid 6 BW opgenomen sanctie te verbinden, kort gezegd een tijdelijke opschorting van de loondoorbetalingen. Dat sluit evenwel de mogelijkheid niet uit dat de niet-naleving van de bedoelde voorschriften gepaard gaat met andere feiten en omstandigheden die, in onderlinge samenhang, wel het oordeel wettigen dat een dringende reden in de zin van artikel 7:677 lid 1 aanwezig is (HR 8 oktober 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO9549). ICS heeft aan het ontslag op staande voet blijkens de ontslagbrief van 24 augustus 2015, mede ten grondslag gelegd dat [appellante] zonder toestemming van ICS op vakantie is gegaan, hetgeen naar het oordeel van het hof kwalificeert als ‘andere feiten en omstandigheden’ in voormelde zin.

Het hof is van oordeel dat het niet-naleven van de controlevoorschriften, ondanks twee heel duidelijke waarschuwingen, en het zonder toestemming voor langere tijd op vakantie naar het buitenland gaan, in onderlinge samenhang bezien zo ernstig is dat dit de opzegging wegens een dringende reden rechtvaardigt. Dat oordeel luidt niet anders wanneer het hof rekening houdt met de door werkneemster geschetste omstandigheden waaronder de duur van haar dienstverband en de gevolgen van het verlies van haar werk bij ICS. Werkneemster was ten tijde van het ontslag op staande voet vier jaar bij ICS in dienst. De gestelde slechtere positie op de arbeidsmarkt als gevolg van haar medische beperkingen had werkneemster ook gehad indien zij niet op staande voet was ontslagen. Volgens werkneemster heeft zij een slechte financiële situatie. Kennelijk had zij die al voor het ontslag op staande voet, omdat er volgens haar loonbeslagen zouden liggen. Dit heeft werkneemster er echter niet van weerhouden om voor langere tijd op vakantie naar het buitenland te gaan, hetgeen duidt op een tegenstrijdigheid. Geen transitievergoeding is verschuldigd, zo volgt uit lid 7 sub c van artikel 7:673 BW, indien het eindigen of niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer. Van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer kan blijkens de wetsgeschiedenis onder meer sprake zijn in de situatie waarin de werknemer controlevoorschriften bij ziekte herhaaldelijk, ook na toepassing van loonopschorting, niet naleeft en hiervoor geen gegronde reden bestaat (Kamerstukken II 2013/14, 33 818, nr. 3, p. 40). Deze situatie heeft zich slechts gedurende een zeer korte tijd voorgedaan, maar daar komt bij dat werkneemster zonder toestemming met vakantie is geweest. In onderlinge samenhang bezien is aldus sprake geweest van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten door werkneemster, op grond waarvan zij geen aanspraak kan maken op de transitievergoeding.