Feiten

Werknemer is sinds 1988 geregistreerd als registeraccountant. Met ingang van 1 januari 2005 is hij (opnieuw) in dienst getreden als financieel directeur/CFO (titulair). Werknemer is als financieel directeur/CFO verantwoordelijk voor de financiële gang van zaken bij Brokking’s Beheer en rapporteert rechtstreeks aan de CEO. In de zomer van 2019 kwam een einde aan de goede verstandhouding tussen X en werknemer. Brokking’s Beheer vindt dat werknemer zich met de tantièmevoorziening en eigenmachtige opdrachten tot uitbetalingen aan hemzelf schuldig heeft gemaakt aan belangenverstrengeling en dat hij niet transparant heeft gehandeld, terwijl hij als registeraccountant beter had moeten weten. De kantonrechter komt tot de conclusie dat werknemer niet (ernstig) verwijtbaar heeft gehandeld en dat de arbeidsverhouding niet zodanig is verstoord, dat voortzetting niet van Brokking’s Beheer gevergd kan worden. Brokking’s beheer is hiervan in hoger beroep gekomen.

Oordeel

De gegrondheid van enkele verwijten leidt al tot het oordeel dat werknemer zodanig ernstig verwijtbaar heeft gehandeld, dat de kantonrechter de arbeidsovereenkomst op die grond had moeten ontbinden. Werknemer heeft met diverse voorbeelden aangegeven dat X zijn rol als CEO nogal ‘losjes’ vervulde, veelvuldig in het buitenland was en veel aan werknemer overliet. Maar juist als de CEO met de Franse slag zou besturen en hij zelf zijn bestuurstijd kenschetst als ‘het Wilde Westen’, dient de financieel directeur het nog sterker tot zijn taak te rekenen de op zijn gebied van belang zijnde zaken correct vast te leggen, zeker als het aanspraken van hemzelf betreft. Het hof beoordeelt: (1) het uitbetalen van de brutovergoeding voor de 13e maand van werknemer aan Prologue op factuur van Prologue, (2) het zonder (bewijs van) toestemming uitbetalen van € 85.192 bruto voor vakantiedagen en van € 22.762 bruto voor met terugwerkende kracht geïndexeerd loon van werknemer zelf en (3) het doen opnemen van een voorziening van ruim € 4,7 miljoen in het concept van de fiscale jaarrekening voor een door X betwiste claim van werknemer zelf, zowel ieder voor zich als samen zodanig verwijtbaar, dat de arbeidsovereenkomst ontbonden had moeten worden op de e-grond omdat in redelijkheid niet van Brokking’s Beheer kon worden gevergd de overeenkomst voort te zetten. Daarbij ligt herplaatsing niet in de rede. De lat voor ernstige verwijtbaarheid ligt hoog, maar het hof beoordeelt de onder 3.33 opgenomen verwijten ook als ernstig verwijtbaar, gelet op de positie van werknemer en het met zijn handelwijze nagestreefde eigenbelang. Daarbij laat het hof nog buiten beschouwing dat Brokking’s Beheer erop wijst dat werknemer als registeraccountant eens te meer iedere vorm van belangenverstrengeling diende te voorkomen. De verzochte verklaring voor recht dat werknemer ernstig verwijtbaar heeft gehandeld is toewijsbaar. De overige verwijten aan zijn adres kunnen onbesproken blijven. Het voorgaande brengt mee dat het hof oordeelt dat de kantonrechter de arbeidsovereenkomst ten onrechte niet heeft ontbonden op grond van ernstig verwijtbaar handelen van werknemer. Het hof zal op de voet van artikel 7:683 lid 5 BW beslissen dat de arbeidsovereenkomst daarom eindigt op 8 oktober 2020. Uit het oordeel dat werknemer ernstig verwijtbaar heeft gehandeld vloeit voort dat hij geen recht heeft op de transitievergoeding. Het hof zal dat voor recht verklaren. Ook zal het hof voor recht verklaren dat werknemer geen vergoeding toekomt op basis van de arbeidsovereenkomst. Daarin is de maximale vergoeding vastgelegd bij ontslag op verzoek van de werkgever, en niet bepaald dát de werknemer recht heeft op een ontslagvergoeding.