Feiten

Werknemer is sinds 1 november 1997 in dienst bij Intergamma B.V. Op de arbeidsovereenkomst is de Personeelsgids van Intergamma van toepassing. De Personeelsgids kent een zogeheten mobiliteitsregeling. Aan werknemer is door Intergamma een leaseauto ter beschikking gesteld die hij ook voor privédoeleinden mocht gebruiken. Hiertoe heeft werknemer een gebruiksovereenkomst getekend, waarin staat dat werknemer verklaart kennis te hebben genomen van de mobiliteitsregeling zoals vermeld in de Personeelsgids. In de Personeelsgids staat dat de leaseauto na zes maanden van arbeidsongeschiktheid dient te worden ingeleverd. Werknemer is sinds 4 april 2018 volledig arbeidsongeschikt. Na zes maanden ziekte is de leaseauto – conform de bepaling in de Personeelsgids – door Intergamma ingenomen. In eerste aanleg heeft werknemer compensatie ter hoogte van € 934 netto per maand gevorderd ter zake van het verlies van het privégebruik van de leaseauto. Werknemer stelde zich op het standpunt dat de auto een arbeidsvoorwaarde is waarop hij gedurende de periode van arbeidsongeschiktheid ook recht had. De kantonrechter ging hier niet in mee en oordeelde dat de leaseauto niet onder het loonbegrip van artikel 7:627 BW en 7:629 BW valt. De afspraak dat het recht op gebruik van de leaseauto eindigt, is daarom niet in strijd met artikel 7:629 BW. Werknemer komt tegen dit oordeel in hoger beroep op.

Oordeel

Mobiliteitsregeling van toepassing op arbeidsovereenkomst

Werknemer betoogt allereerst dat Intergamma onvoldoende onderbouwd heeft gesteld of aannemelijk gemaakt dat de mobiliteitsregeling van toepassing is op de arbeidsovereenkomst en dat zij dus op grond van de ten tijde van zijn ziekmelding geldende arbeidsvoorwaarden gerechtigd was om zes maanden na zijn eerste ziektedag de leaseauto zonder enige vorm van compensatie in te nemen. Naar het voorlopig oordeel van het hof faalt dit betoog. Werknemer heeft met de mobiliteitsregeling ingestemd door zijn akkoordverklaringen met de arbeidsvoorwaarden in de Personeelsgids en door in de gebruiksovereenkomst te verklaren dat hij kennis heeft genomen van de mobiliteitsregeling. De betreffende bepaling is aldus van toepassing op de arbeidsovereenkomst van werknemer. Van een eenzijdige wijziging van (de mobiliteitsregeling in) de Personeelsgids door Intergamma is dus geen sprake. Een beroep op artikel 7:613 BW gaat daarom niet op.

Privégebruik leaseauto valt niet onder loonbegrip artikel 7:629 BW

Werknemer richt zich voorts tegen het oordeel van de kantonrechter dat het begrip loon in (art, 7:627 BW en) artikel 7:629 BW uitsluitend ziet op het periodiek verschuldigde geldloon en niet op andere vormen van loon, zoals het privégebruik van een auto, en dat daarom de afspraak dat het recht op het gebruik van de leaseauto eindigt na zes maanden ziekte niet in strijd is met het bepaalde in artikel 7:629 BW. Het hof gaat ook hier niet in mee en sluit zich aan bij het oordeel van de kantonrechter. Het hof overweegt dat in de bewoordingen en de wetsgeschiedenis van artikel 7:629 BW geen aanwijzingen te vinden zijn dat het privégebruik van een leaseauto valt onder het recht op loon bij ziekte. Het bepaalde in artikel 7:629 lid 1 BW staat dus niet in de weg aan de afspraken van partijen dat na zes maanden ziekte de leaseauto moet worden ingeleverd en de mobiliteitsregeling wordt stopgezet, met als gevolg dat het privégebruik van de leaseauto eveneens op dat moment eindigt. De mobiliteitsregeling strekt er niet toe werknemer daarna nog aanspraak te geven op een vergoeding voor het verlies van het privégebruik van de leaseauto. De conclusie luidt dat het standpunt van Intergamma dat de leaseauto op grond van de mobiliteitsregeling op 4 oktober 2018 diende te worden ingeleverd, juist was en dat zij nadien niet gehouden is aan werknemer een vergoeding te betalen voor het verlies van het privégebruik van de leaseauto. Het vonnis waarvan beroep wordt bekrachtigd.