werknemer/ONEBusiness B.V.

Feiten

Werknemer treedt op 1 mei 2010 als redacteur in dienst bij werkgeefster. Werknemer werkt vanaf 1 juli 2010 de vrijdagen thuis. Met werknemer worden meerdere functioneringsgesprekken gevoerd over zijn negatieve werkhouding. Als gevolg hiervan wordt een verbeterplan opgesteld waarbij wordt afgesproken dat werknemer tijdelijk de vrijdagen ook bij werkgeefster op kantoor zal werken. Aan werknemer wordt daarbij de mededeling gedaan dat hij een vergoeding van € 500 krijgt voor het inwinnen van juridisch advies om tot een regeling te komen. Hoewel het functioneren van werknemer verbetert, vindt werkgeefster het belangrijk dat werknemer de vrijdagen op kantoor blijft werken zodat de goede lijn vastgehouden kan blijven worden. Werknemer weigert na enige tijd de vrijdagen op kantoor te werken en verricht zijn werkzaamheden vanuit huis. Werkgeefster weigert vervolgens het loon te betalen over de vrijdagen waarop werknemer thuis werkte. De kantonrechter ontbindt op 26 april 2017 de arbeidsovereenkomst. Daarbij veroordeelt de kantonrechter werkgeefster tot betaling van het loon over de vrijdagen die werknemer thuis heeft gewerkt en tot betaling van de vergoeding voor het inwinnen van juridisch advies ad € 500. Werkgeefster gaat in hoger beroep.

Oordeel

Eenzijdige wijziging

Voorafgaand aan indiensttreding is overeengekomen dat werknemer op de vrijdagen thuis mocht werken. Dit kan worden aangemerkt als een arbeidsvoorwaarde. Dit betekent echter niet dat deze nimmer door werkgeefster gewijzigd zou kunnen worden dan wel dat werknemer immer aanspraak zou kunnen blijven maken op nakoming van deze afspraak. De Wet flexibel werken is op het geschil niet van toepassing; de gewenste wijziging moet worden beoordeeld aan de hand van de criteria uit Stoof/Mammoet. Vooropgesteld wordt dat werknemer herhaaldelijk is aangesproken op zijn functioneren. Werknemer heeft de geuite kritiek ook onderkend. Het verzoek van werkgeefster dat werknemer op vrijdagen op kantoor moest werken betrof een redelijk voorstel. Het was voorts niet onredelijk van werkgeefster om van werknemer te vergen dat hij de vrijdagen op kantoor zou blijven werken toen van verbetering van zijn functioneren bleek. Werknemer heeft daarbij niet onderbouwd waarom hij op vrijdagen thuis wil werken. Werknemer had daarom ook geen specifiek belang om op vrijdagen thuis te werken. Werkgeefster heeft daarbij aangegeven dat zij de thuiswerkdag niet definitief ongedaan wilde maken, maar wilde koppelen aan het vasthouden van de goede lijn tot het einde van het jaar. Gelet op deze omstandigheden kon van werknemer gevergd worden dat hij dit zou aanvaarden. Nu werknemer op de vrijdagen waarop hij thuis werkte wel de bedongen arbeid heeft verricht dient werkgeefster over die dagen het salaris aan werknemer te voldoen.

Juridische kosten

Werkgeefster stelt dat zij slechts een vergoeding voor het inwinnen van juridisch advies ter beschikking zou stellen als zou zijn gekomen tot een beëindigingsovereenkomst. Werknemer stelt dat de vergoeding ter beschikking zou worden gesteld in het geval partijen tot een regeling zouden komen. Het is op voorhand niet onlogisch dat door werkgeefster, indien tot een andere vorm van overeenstemming zou worden gekomen dan beëindiging van het dienstverband, ook door werknemer gemaakte juridische kosten zouden worden vergoed. Partijen hebben zich er niet over uitgelaten wat de strekking is van het vergoeden van dergelijke kosten, maar naar mag worden aangenomen hangt die samen met het door werknemer nemen van een weloverwogen beslissing. Ook bij voortzetting van het dienstverband onder verlenging van een verbeterplan bestaat een belang bij het nemen van een weloverwogen beslissing. Werkgeefster dient de ter beschikking gestelde vergoeding voor juridische kosten te betalen.