Hoogvliet B.V./werknemer

Feiten

Hoogvliet B.V. (hierna: Hoogvliet) verzoekt de arbeidsovereenkomst met de werknemer te ontbinden op grond van artikel 7:671b lid 1 sub a van het Burgerlijk Wetboek (BW). Aan dit verzoek legt Hoogvliet ten grondslag dat sprake is van – kort gezegd – een verstoorde arbeidsverhouding en dat herplaatsing van werknemer niet meer mogelijk is. Werknemer heeft erkend dat inmiddels sprake is van een zodanig verstoorde arbeidsverhouding dat van Hoogvliet in redelijkheid niet meer kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Ook werknemer ziet geen mogelijkheden meer voor herplaatsing.

Oordeel

Nu werknemer heeft erkend dat de arbeidsverhouding verstoord is, en partijen het erover eens zijn dat die verstoring onherstelbaar is en herplaatsing van de werknemer niet meer mogelijk moet worden geacht, zal de kantonrechter de arbeidsovereenkomst ontbinden. Gelet op de standpunten van partijen is immers sprake van een redelijke grond voor ontbinding en is er geen mogelijkheid tot herplaatsing van de werknemer. Van de verstoring van de arbeidsverhouding is geen van de partijen een nadrukkelijk verwijt te maken. Partijen zijn het erover eens dat sprake is van een opzegtermijn van een vier maanden met aftrek van de proceduretijd. Daarvan uitgaande zal de arbeidsovereenkomst met toepassing van artikel 7:671b lid 8 sub a BW worden ontbonden met ingang van 1 oktober 2019. Partijen zijn het er ook over eens dat werknemer aanspraak heeft op een transitievergoeding van € 25.000 bruto, vermeerderd met het vakantiegeld waarop werknemer tot 1 oktober 2019 aanspraak maakt. Werkgever zal daarom worden veroordeeld tot betaling van die vergoeding. Partijen zijn voorts overeengekomen dat werknemer per direct wordt vrijgesteld van zijn werkzaamheden, onder volledige compensatie van het saldo vakantie-uren; deze worden niet uitbetaald. Aan werknemer zal geen adviesvergoeding worden uitgekeerd.