Feiten

Werknemer werkt vanaf 23 februari 2017 voor bepaalde tijd bij de formele werkgever. Na twee weken is werknemer uitgeleend aan de composteringsfabriek van de materiële werkgever. Onder leiding en toezicht van deze materiële werkgever verleende hij daar hand- en spandiensten. Op de bovenverdieping van de fabriek leiden twee treden naar de nooduitgang, met daartussen 23 centimeter. Op 24 maart 2017 is werknemer van deze traptreden gevallen. Op het moment van de val droeg werknemer een helm en had hij een portofoon in de hand. Er zijn geen getuigen van het ongeval. Uiteindelijk is werknemer per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Daar werd een dwarslaesie vastgesteld. Na een operatie op 25 maart 2017 kwam op 26 maart 2017 het gevoel in armen en benen weer terug. De materiële werkgever heeft het ongeval gemeld bij de Inspectie SZW. De arbeidsinspecteur heeft geconcludeerd dat ten tijde van het ongeval de voorziening voor het overbruggen van het hoogteverschil bij de nooddeur voldeed aan de gestelde voorschriften uit het Bouwbesluit en de inspecteur heeft geen oorzakelijk verband kunnen vaststellen tussen een overtreding van de Arbeidsomstandighedenwet en de oorzaak van het arbeidsongeval. Na ontslag uit het ziekenhuis op 29 maart 2017 heeft werknemer tien weken gerevalideerd. Vervolgens heeft hij tot november 2017 nog drie hele dagen per week gerevalideerd en tot op vandaag heeft hij wekelijks zes uur therapie. De arbeidsovereenkomst tussen de formele werkgever en werknemer is niet verlengd. Werknemer ontvangt sinds 22 maart 2019 een IVA-uitkering op basis van volledige arbeidsongeschiktheid. Werknemer heeft zowel de formele als de materiële werkgever aansprakelijk gesteld voor de door hem geleden en nog te lijden schade.

Oordeel

Allereerst overweegt de kantonrechter dat de zorgplicht voor zowel de formele als de materiële werkgever geldt. De betreffende constructie van twee treden om bij de nooddeur te komen bestaat al 24 jaar en volgens de materiële werkgever heeft zich nooit eerder een ongeval op die constructie voorgedaan. In deze situatie wordt veel gewicht toegekend aan de conclusie van de arbeidsinspecteur, die heeft geconstateerd dat is voldaan aan de gestelde voorschriften uit het Bouwbesluit en die ook verder geen oorzakelijk verband heeft kunnen vaststellen tussen een overtreding van de Arbeidsomstandighedenwet en het ongeval. Voorts oordeelt de kantonrechter dat het belopen van twee traptreden op zichzelf een normale bezigheid is, waarvoor een werkgever geen instructies hoeft te geven of te waarschuwen. Dat bij het betreden of aflopen van een trap voorzichtigheid in acht moet worden genomen ligt voor de hand en een werkgever hoeft daarvoor niet extra te waarschuwen. Bovendien zijn geen omstandigheden gebleken waaruit volgt dat het aflopen van de treden extra risico’s met zich bracht. Ook is niet gebleken dat de traptreden onvoldoende verlicht waren. De traptreden zijn voorzien van een strip in een fluorescerende kleur. Die markering is echter niet zichtbaar bij het aflopen van de treden. Die enkele omstandigheid is echter onvoldoende om te kunnen concluderen dat vanwege het ontbreken van een markering het aflopen van de treden onveilig was. Op grond van bovenstaande is de kantonrechter daarom van oordeel dat werknemer als gevolg van een ongelukkige samenloop van omstandigheden ten val is gekomen. Ondanks de zeer ernstige gevolgen van het ongeval is niet gebleken dat er omstandigheden waren op grond waarvan de materiële werkgever redelijkerwijs verplicht was maatregelen te treffen om dit gevaar te voorkomen. De materiële werkgever heeft derhalve aan zijn zorgplicht voldaan en is niet aansprakelijk voor de schade die werknemer als gevolg van zijn val heeft geleden of nog lijdt. Ook de formele werkgever is om dezelfde redenen niet aansprakelijk voor de gevolgen van het ongeval.