Feiten

Werknemer is op 27 mei 2018 in dienst getreden bij Ipcos B.V. (hierna: Ipcos) in de functie Advanced Process Control Consultant. Hij is een zogenoemde kennismigrant. Hij voert zijn werkzaamheden uit over de hele wereld bij opdrachtgevers en klanten van Ipcos. Op 3 december 2019 heeft werknemer een vaststellingsovereenkomst ondertekend ter beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Hij heeft deze overeenkomst tijdig ontbonden. Sinds 3 december 2019 is hij op non-actief gesteld met behoud van salaris. Verdere onderhandelingen en gesprekken hebben niet geleid tot overeenstemming. Ipcos verzoekt om ontbinding van de arbeidsovereenkomst.

Oordeel

De kantonrechter is van oordeel dat Ipcos het werknemer terecht zeer kwalijk neemt dat hij uren boekt op een wijze die niet overeenkomt met de werkelijkheid. De kantonrechter is van oordeel dat Ipcos de verklaringen van werknemer terecht ongeloofwaardig vindt. Ten eerste zijn ze wisselend en met elkaar in tegenspraak, bijvoorbeeld op het punt van het moment waarop hij is aangesproken op de foutief geboekte uren. Zijn verklaring gaat ook voorbij aan het feit dat het project A reeds was afgesloten. De kantonrechter gaat ervan uit dat dat een vaststaand feit is, omdat anders het onjuist boeken van de uren niet was ontdekt. Dit alles maakt dat de kantonrechter van oordeel is dat werknemer verwijtbaar gehandeld heeft. De kantonrechter is van oordeel dat Ipcos werknemer ook terecht verwijt dat hij zich niet aan de bij hem bekende regels houdt, namelijk dat hij voor het boeken van een buitenlandse vlucht en verblijf vooraf toestemming dient te vragen aan X. Dat hij door zijn handelwijze Ipcos niet heeft benadeeld, is niet komen vast te staan. De kantonrechter begrijpt dat Ipcos er wel degelijk belang bij heeft dat werknemer zich aan haar regels houdt. Daar komt bij dat hij met verklaringen komt, die ook op dit onderdeel niet geloofwaardig zijn. Zo stelt hij juist in het belang van Ipcos te hebben overnacht in Luxemburg zodat hij op de werkdag minder ver hoefde te reizen. Waarom hij dan niet, zoals Ipcos op de zitting heeft gesuggereerd, heeft overnacht in de plaats van het project zodat hij die dag direct aan de slag kon zonder nog een behoorlijke afstand te hoeven rijden, heeft hij niet duidelijk gemaakt. De kantonrechter overweegt dat de onkostendeclaraties van werknemer opvallend hoger zijn dan die van zijn collega’s op hetzelfde project. Werknemer heeft daarvoor verklaringen aangedragen die in twijfel zijn getrokken door Ipcos, maar voor die twijfel is geen nadere onderbouwing gegeven. In ieder geval is niet uitgesloten dat de kosten van werknemer om verklaarbare redenen hoger zijn. Van zijn kant heeft werknemer echter ook geen enkel nader inzicht gegeven in zijn onkostendeclaraties en is ook niet komen vast te staan dat die declaraties wel redelijk zijn. Al met al is de kantonrechter van oordeel dat werknemer ook op dit onderdeel verwijtbaar heeft gehandeld, ook al is de mate waarin zijn declaraties relatief hoger zijn dan die van zijn collega’s misschien minder groot dan Ipcos stelt. Van belang is hierbij dat de kantonrechter ervan uitgaat dat werknemer is aangesproken op de hoogte van de declaraties, dan twee maanden een significant lagere declaratie indient en dan vervolgens weer een declaratie indient zoals voor oktober 2019. Het totaal van door Ipcos naar voren gebrachte feiten en omstandigheden levert naar het oordeel van de kantonrechter een redelijke grond voor ontbinding op, zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3, onderdeel e, BW. Hoewel werknemer verwijtbaar heeft gehandeld vindt de kantonrechter niet dat sprake is van ernstige verwijtbaarheid. Zo is niet komen vast te staan dat Ipcos door de handelwijze grote schade heeft geleden.