Feiten

Op 15 augustus 2013 is Beliani GmbH een samenwerkingsovereenkomst aangegaan met de heer X om producten van Beliani GmbH te verkopen op de Nederlandse markt. Op 27 augustus 2013 heeft X ten behoeve hiervan Tulip Furniture B.V. (hierna: Tulip) opgericht. Op 2 november 2020 is werknemer op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd voor de duur van zeven maanden bij Tulip in dienst getreden in de functie van marketingmedewerker. Op 28 mei 2021 is een tweede arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd gesloten van 1 juni 2021 tot 30 november 2021. Op 16 juni 2021 heeft werknemer zich ziek gemeld. Vanaf oktober 2020 heeft Tulip haar logistieke activiteiten gaandeweg uitbesteed aan een externe postbezorgdienst, PostNL. Bij e-mail van 9 december 2020 heeft de Beliani Group X bericht de samenwerkingsovereenkomst per 30 juni 2021 te willen beëindigen. Op 11 juni 2021 is Beliani NL opgericht. Per 1 juli 2021 zijn alle medewerkers doorgegaan als medewerkers van Beliani Nederland B.V. Op 24 juni 2021 heeft X een nieuwe arbeidsovereenkomst naar het zakelijke e-mailadres van werknemer gemaild. In de arbeidsovereenkomst is Beliani NL genoemd als werkgever. Werknemer heeft de arbeidsovereenkomst niet ondertekend en niet geretourneerd. Tulip heeft het salaris van werknemer over de maanden juli, augustus en september 2021 niet betaald. Beliani NL heeft geen salaris aan werknemer betaald. Werknemer vraagt zich af bij wie de doorbetalingsplicht van zijn salaris ligt en heeft om die reden zowel Tulip als Beliani NL in rechte betrokken.

Oordeel

In dit geding is, in verband met de doorbetaling van het salaris, de vraag aan de orde of sprake is van overgang van een onderneming van Tulip naar Beliani NL, zoals Tulip stelt en Beliani NL betwist. De kantonrechter is voorshands van oordeel dat geen sprake is van overgang van onderneming, nu de werkzaamheden van werknemer geen deel hebben uitgemaakt van een als economische eenheid te kwalificeren geheel van personen en elementen waarmee een economische activiteit met een eigen doelstelling werd uitgeoefend. Weliswaar maakte werknemer onderdeel uit van de afdeling marketing van Tulip, maar – afgezien van het feit dat de werkzaamheden van werknemer bij Tulip niet als typische werkzaamheden op het gebied van marketing kunnen worden aangemerkt – uit de stellingen van Tulip kan voorshands niet worden afgeleid dat de marketingactiviteiten van Tulip een-op-een door Beliani zijn overgenomen. Beliani NL heeft namelijk onweersproken gesteld dat zij uitsluitend als klantenservice is opgericht en als zodanig fungeert binnen de Beliani Group, gericht op de Nederlandse markt. Werknemer en de marketingafdeling van Tulip waren niet belast met werkzaamheden op het gebied van klantenservice. Van behoud van identiteit als bedoeld in artikel 7:662 BW is voorshands onvoldoende gebleken. Bij deze stand van zaken kan in het kader van een voorlopig oordeel als het onderhavige niet van een overgang van onderneming worden uitgegaan. De conclusie is dat het in dit kort geding ervoor moet worden gehouden dat werknemer nog steeds in dienst is bij Tulip en dat op Tulip een loonbetalingsverplichting rust, waaraan pas een einde komt op het moment dat de arbeidsovereenkomst eindigt. Tulip zal daarom worden veroordeeld om met ingang van 1 juli 2021 het op grond van de arbeidsovereenkomst geldende loon te betalen.