Feiten

Tussen werknemer en (de rechtsvoorgangster van) werkgeefster is met ingang van 1 oktober 1984 een arbeidsovereenkomst tot stand gekomen. Werknemer is op 17 maart 2020 arbeidsongeschikt geraakt. Het UWV heeft werknemer met ingang van 15 maart 2022 een WIA-uitkering toegekend. Op 25 maart 2022 heeft de boekhouder van werkgeefster een e-mail gestuurd aan werknemer met als onderwerp “laatste loonstrook maart”. De gemachtigde van werknemer heeft werkgeefster per aangetekende brief van 1 juni 2022 verzocht de transitievergoeding aan werknemer te betalen. Werkgeefster heeft hierop niet gereageerd. Werknemer verzoekt de arbeidsovereenkomst, voor zover die nog bestaat, te ontbinden met veroordeling van werkgeefster tot betaling van de transitievergoeding.

Oordeel

De kantonrechter stelt allereerst vast dat werkgeefster geen schriftelijk verweer heeft gevoerd. Bij gebreke van een verweer gaat de kantonrechter uit van de juistheid van de stellingen van werknemer. Uit die stellingen volgt dat sprake is van een zogenoemd slapend dienstverband vanaf 15 maart 2022. De kantonrechter is daarom van oordeel dat sprake is van omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd behoort te eindigen. Het verzoek om de arbeidsovereenkomst, voor zover die nog bestaat, te ontbinden, wijst de kantonrechter dan ook toe op de kortst mogelijke termijn, te weten 1 november 2022. De kantonrechter overweegt verder met verwijzing naar de Xella-uitspraak dat werknemer op grond van artikel 7:611 BW een vergoeding ter hoogte van de wettelijke transitievergoeding toekomt. Volgens werknemer bedraagt de vergoeding, rekening houdend met hetgeen de Hoge Raad heeft overwogen, € 32.921,19 bruto. Dat bedrag wijst de kantonrechter dan ook toe.