Feiten

Werknemer is op 5 november 2018 in dienst getreden bij werkgever als koerier/bezorger. Op 23 augustus 2022 krijgt werknemer te horen dat de opdrachtgever van werkgever heeft besloten een ander bedrijf in te schakelen. Werknemer en zijn collega’s krijgen te horen dat zij hun werkzaamheden voort kunnen zetten bij de nieuwe partij, Velomedi. Op 28 oktober 2022 bericht Velomedi werknemer dat zij hem geen nieuwe arbeidsovereenkomst zal aanbieden. Op diezelfde datum ontvangt werknemer bericht van werkgever waarin hij en zijn collega’s worden bedankt voor hun inzet en werkzaamheden. Werknemer stelt zich op 31 oktober 2022 beschikbaar voor werkzaamheden bij Velomedi, die hem verwijst naar werkgever als zijn werkgever. Werknemer is toen aangeboden om werkzaamheden in een andere regio te doen. Werkgever is in gesprek gegaan met Velomedi, heeft aangegeven dat haar werkwijze uit den boze is, maar Velomedi heeft werknemer geen arbeidsovereenkomst aangeboden. Op 30 januari 2023 is werknemer een vaststellingsovereenkomst aangeboden, maar die heeft hij niet geaccepteerd. Op 31 januari 2023 heeft werkgever zich, na overleg met zijn advocaat, op het standpunt gesteld dat sprake is van overgang van onderneming per 1 november. De volgende dag bericht hij werknemer dat Velomedi daarom verantwoordelijk is voor de loondoorbetaling vanaf 1 november 2022. Werknemer heeft zich opnieuw gemeld bij Velomedi, maar iedere loonbetaling blijft uit, waarna onderhavig kort geding wordt gestart.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Er moet worden beoordeeld of voorshands voldoende aannemelijk is geworden dat de rechter in een bodemprocedure werkgever zal veroordelen tot doorbetaling van het loon aan werknemer. De kantonrechter is van oordeel dat deze procedure zich niet leent voor een uitgebreid onderzoek naar de door werkgever als verweer aangevoerde overgang van onderneming. Werkgever heeft ervoor gekozen pas tijdens de mondelinge behandeling zijn standpunt ten aanzien van de overgang van onderneming uitgebreid toe te lichten en te onderbouwen, wat ertoe heeft geleid dat werknemer zich hierop niet inhoudelijk heeft kunnen voorbereiden. Vast staat wel dat Velomedi betwist dat sprake is van een overgang van onderneming en hierover een bodemprocedure loopt, dan wel op handen is. Dit betekent dat voorshands niet met voldoende aannemelijkheid kan worden vastgesteld dat, hoewel daarvoor wel aanwijzingen zijn, een overgang van onderneming aan de orde is. Verder is van belang dat werknemer in november 2022, dus na de gestelde overgang van onderneming, werkzaamheden voor werkgever heeft verricht en dat werkgever hem ook steeds als werknemer heeft beschouwd (zie ook het e-mailbericht van 2 november 2022). Daarnaast heeft werkgever werknemer tot en met januari 2023 zonder enig voorbehoud salaris uitbetaald en heeft hij tot de mondelinge behandeling onduidelijkheid laten bestaan over zijn standpunt ten aanzien van de aan te spreken partij. Hoewel de kantonrechter begrijpt dat ook werkgever in een gedwongen en lastige positie zit door de keuzes die de opdrachtgever van werkgever heeft gemaakt, komen de gevolgen van de onduidelijke situatie die is ontstaan voor zijn rekening. Als in een bodemprocedure blijkt dat sprake is van een overgang van onderneming per 1 november 2022 en werknemer per die datum vanwege die overgang in dienst is bij Velomedi, kan werkgever de salarisbetalingen die hij ten onrechte aan werknemer heeft gedaan op Velomedi verhalen. Het financiële risico dient in dit geval niet bij werknemer te liggen. De conclusie is dan ook dat het ervoor moet worden gehouden dat werknemer in dienst is bij werkgever, zodat werkgever zal worden veroordeeld tot het doorbetalen van zijn loon.