Feiten

Werknemer is per 1 juli 2012 voor onbepaalde tijd in dienst getreden bij (een rechtsvoorganger van) Varo, destijds in de functie van 'trader'. Werknemer heeft vanaf 2015 jaarlijks een brutobonusbedrag van Varo ontvangen. Deze bonus werd steeds omstreeks maart van het jaar volgende op het jaar waarop de bonus betrekking had, vastgesteld en in de maand april van dat jaar aan werknemer uitgekeerd. Op 8 november 2022 heeft werknemer zijn arbeidsovereenkomst met Varo opgezegd tegen 1 februari 2023. Werknemer is vervolgens door Varo met ingang van 10 november 2022 vrijgesteld van het verrichten van werkzaamheden met behoud van zijn salaris tot 1 februari 2023. Op 15 november 2022 heeft een gesprek plaatsgevonden. Tijdens dat gesprek heeft Varo werknemer geconfronteerd met de stelling dat hem gebleken is dat werknemer (commercieel) gevoelige informatie naar zijn privé-e-mailadres heeft gestuurd in de periode vóór de opzegging van zijn dienstverband. Werknemer vordert een verklaring voor recht dat aan hem een bonus is verschuldigd over kalenderjaar 2022 en vordert de betaling van die bonus van € 650.000. Werknemer vordert bovendien in incident het verstrekken van afschriften van dan wel inzage in bescheiden. Werknemer verlangt inzage in de door hem genoemde bescheiden met het doel om daarmee de hoogte van de bonus over 2022, waar hij meent recht op te hebben, nader te onderbouwen. 

Oordeel

Tussen partijen staat niet ter discussie dat de bonus een arbeidsvoorwaarde is. Het gaat om de vraag of Varo, in het licht van zijn discretionaire bevoegdheid op dit punt, in redelijkheid heeft kunnen besluiten werknemer over het jaar 2022 geen bonus toe te kennen, althans de bonus op nihil te stellen. Het enkele feit dat ten aanzien van het wel of niet toekennen van een bonus sprake was van een discretionaire bevoegdheid aan de zijde van Varo, betekent niet onmiddellijk dat Varo in dit specifieke geval geen bonus over 2022 aan werknemer hoeft uit te keren. De stelling van Varo dat uit de brief ook volgt dat een voorwaarde voor toekenning van de bonus is dat werknemer nog in dienst moest zijn van Varo op het moment dat de bonus zou worden uitbetaald (in april van het volgende jaar), maakt dit niet anders. Los van de vraag of het binnen Varo wel of niet algemeen bekend was dat een trader slechts aanspraak kan maken op een bonus als hij nog in dienst is ten tijde van de uitbetaling van de bonus, is de kantonrechter van oordeel dat van een werkgever verwacht mag worden dat hij een dergelijke belangrijke voorwaarde om in aanmerking te komen voor een bonusuitkering, duidelijk en ondubbelzinnig aan zijn werknemers kenbaar maakt. Dat heeft Varo niet gedaan. Het beginsel van goed werkgeverschap brengt daarnaast met zich dat van Varo als werkgever verwacht mag worden dat, als hij gebruikmaakt van zijn discretionaire bevoegdheid om al dan niet een bonus aan een werknemer toe te kennen, hij zijn beslissing deugdelijk motiveert aan de betreffende werknemer. De door Varo aangevoerde argumenten - zowel afzonderlijk als in onderlinge samenhang bezien - vormen onvoldoende rechtvaardiging voor het feit dat over het jaar 2022 geen bonus is toegekend aan werknemer. Varo kon niet als goed werkgever, op basis van zijn discretionaire bevoegdheid, in redelijkheid tot het besluit komen geen bonus toe te kennen. Naar het oordeel van de kantonrechter bestaat er aan de zijde van werknemer een rechtmatig belang bij verstrekking van dan wel inzage in de hiervoor genoemde lijst met bonusbedragen over 2022 van alle traders. Ook aan de overige vereisten van artikel 843a Rv is voldaan. Daarom ziet de kantonrechter voldoende reden de incidentele vordering van werknemer toe te wijzen. In dat kader zal de hoofdzaak worden verwezen naar de rolzitting.