Feiten

Werkneemster is sinds 17 oktober 2022 in dienst bij werkgeefster. De arbeidsovereenkomst geldt voor bepaalde tijd en loopt – na verlenging – tot en met 31 juli 2024. Op 18 oktober 2023 heeft werkgeefster werkneemster op non-actief gesteld. Werkneemster heeft laten weten daar niet mee in te stemmen en zich beschikbaar te houden voor werk. Op 12 november 2023 heeft werkgeefster werkneemster gesommeerd haar werkzaamheden weer op te pakken. Werkneemster heeft zich op 13 november 2023 ziek gemeld. De bedrijfsarts heeft werkgeefster geadviseerd om door middel van mediation naar een oplossing te zoeken. Daar is geen uitvoering aan gegeven. Ondertussen hebben partijen per e-mail gecorrespondeerd over een eventuele beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Werkgeefster heeft het salaris van werkneemster over de maanden december 2023 en januari 2024 niet uitbetaald. Werkneemster vordert in kort geding veroordeling van werkgeefster tot betaling van achterstallig salaris alsmede van het verschuldigde loon totdat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig eindigt.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Werkgeefster heeft erkend dat het loon over december 2023 en januari 2024 niet is uitbetaald. Niet gesteld of gebleken is dat er gronden zijn de loonbetaling te staken. De omstandigheid dat werkgeefster niet de financiële middelen heeft om het loon te betalen of de omstandigheid dat werkneemster zich ziek heeft gemeld, ontslaan werkgeefster niet van haar verplichting tot betaling van het loon. Tussen partijen bestaat geen geschil over de hoogte van het te betalen loon. De vordering tot betaling van het achterstallig loon van € 1.802,67 bruto per maand over zowel december 2023 als januari 2024 wordt daarom toegewezen. Werkgeefster is daarbij ook de wettelijke verhoging (gematigd tot 40%) en de wettelijke rente verschuldigd. Ook de vordering tot betaling van het verschuldigde loon tot de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig eindigt, wordt toegewezen.