Feiten

Werknemer is op 26 april 1988 in dienst getreden bij werkgever, een vereniging die zich bezighoudt met het verzorgen van voortgezet onderwijs. Bij e-mail van 26 juni 2023 heeft de rector van de school waar werknemer werkzaam was, werknemer bericht dat hij wordt verdacht van examenfraude en er een onderzoek wordt ingesteld. Werknemer is geschorst. De examenfraude zou o.a. bestaan uit het delen van antwoorden van de eindexamens met leerlingen. Werknemer is vervolgens op 30 juni 2023 op staande voet ontslagen vanwege het in strijd handelen met het examenreglement en andere toepasselijke regelgeving (examenfraude). Werknemer heeft het ontslag op staande voet aangevochten bij de kantonrechter. De kantonrechter heeft het ontslag op staande voet vernietigd en de arbeidsovereenkomst ontbonden op de e-grond. Werkgever heeft hoger beroep ingesteld.

Oordeel

Het hof is van oordeel dat voldoende is gebleken dat in theorie inhoudelijke hulp bij examens niet is toegestaan en dat een aantal docenten zich daar ook strikt aan houdt, maar dat in de praktijk er ook een aantal docenten is dat inhoudelijke hulp aan leerlingen verstrekt. Naar het oordeel van het hof heeft werkgever er onvoldoende op toegezien dat het geven van enige vorm van inhoudelijke hulp tijdens de examens absoluut verboden was. Gelet op het belang dat werkgever hechtte aan deze regel, had het op zijn weg gelegen om aan dit onderwerp extra aandacht te besteden en zijn surveillanten erop te wijzen welke gevolgen hij zou verbinden aan overtreding van dit verbod. Noch werknemer noch zijn mededocenten die hierover verklaringen hebben afgelegd, waren ervan op de hoogte dat werkgever zou overgaan tot het opleggen van vergaande sancties bij overtreding van het verbod. Dit verklaart ook mede dat werknemer in alle openheid tijdens het herexamen naast de betreffende leerlinge is gaan zitten, met haar heeft gesproken en haar de Tipp-ex roller heeft gegeven. Dit, terwijl er (zichtbaar) meerdere surveillanten in de zaal aanwezig waren. Werknemer was zich kennelijk geenszins bewust van de wijze waarop zijn werkgever zijn handelwijze zou gaan kwalificeren. Het hof onderkent dat verschillende gradaties bestaan in het geven van inhoudelijke hulp aan een leerling en dat werknemer (veel) verder is gegaan in het geven van hulp dan dit door zijn mededocenten is weergegeven. Daar staat tegenover dat in zijn geval in de praktijk geen duidelijke afbakening was te geven ten aanzien van de vraag welke inhoudelijke hulp nog wel en welke niet meer toelaatbaar was. Het hof is van oordeel dat de gedragingen van werknemer ieder afzonderlijk en in samenhang bezien, gelet op alle overige (persoonlijke) omstandigheden van het geval, waaronder begrepen de leeftijd van werknemer (ten tijde van het ontslag 61 jaar), de lange duur van het dienstverband (35 jaar) en de gevolgen van het ontslag op staande voet, geen sprake is van een dringende reden die een ontslag op staande voet rechtvaardigt. Het hof is van oordeel dat de kantonrechter de arbeidsovereenkomst terecht op de e-grond heeft ontbonden. Van ernstig verwijtbaar handelen is echter geen sprake. Werknemer heeft een fout gemaakt door de leerlinge te helpen tijdens het herexamen zoals hij heeft gedaan en hij heeft dit ook erkend. Hij is in zijn enthousiasme en betrokkenheid te ver gegaan met zijn ondersteuning. Zijn gedragingen zijn echter niet vergelijkbaar met de in de wetsgeschiedenis genoemde voorbeelden van situaties waarin de transitievergoeding niet verschuldigd is. Niet kan worden vastgesteld dat werknemer, die al 35 jaar werkzaam was als leraar en niet eerder op dergelijk gedrag is aangesproken, zich bewust was van het onoorbare karakter van zijn handelen in die zin dat sprake is van ernstige verwijtbaarheid.