Appellant werkt laatstelijk als manager bedrijfsvoering. Op 11 november 2010 eindigt zijn dienstverband. Op 7 december 2010 meldt hij zich ziek met lichamelijke klachten. UWV stelt vast dat appellant met ingang van 4 december 2012 recht heeft op een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA). Appellant stelt onder meer dat zijn maatmaninkomen onjuist is vastgesteld. De rechtbank verwerpt dit beroep. De rechtbank oordeelt onder verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 4 maart 2016 (ECLI:NL:CRVB:2016:856), dat een ontslagvergoeding en niet opgenomen en uitbetaalde vakantiedagen beide niet tot het reguliere loon behoren en daarom terecht niet zijn meegenomen in de berekening van het maatmaninkomen. Er is geen reden is om voor vaststelling van het maatmaninkomen af te wijken van de gegevens uit de polisadministratie. In hoger beroep herhaalt appellant dat het maatmaninkomen niet juist is vastgesteld.

De Raad oordeelt als volgt. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat UWV van een juist maatmaninkomen is uitgegaan. Volgens vaste rechtspraak van de Raad, zie bijvoorbeeld zijn uitspraak van 4 december 2016 (ECLI:NL:CRVB:2016:856), behoort een ontslagvergoeding niet tot het reguliere loon. Het betoog van appellant dat de ontslagvergoeding die hij heeft gekregen betrekking heeft op gederfd loon slaagt niet. De ontslagvergoeding die appellant heeft toegekend gekregen ziet, gelet op de beschikking van de kantonrechter van 29 oktober 2010 over de ontbinding van de arbeidsovereenkomst, niet op gederfd loon over de referteperiode voor het bepalen van het maatmanloon. Het hoger beroep slaagt niet.