werkneemster/werkgever

Werkneemster is in 2007 in dienst getreden als officemanager. Op 28 augustus 2009 heeft zij zich ziek gemeld. Hoewel de bedrijfsarts hiertoe heeft geadviseerd, heeft werkgeefster geen mediator of re-integratiebedrijf ingeschakeld. Aan werkgeefster is een loonsanctie opgelegd. Het loon is tot 21 september 2011 doorbetaald. De door werkneemster per die datum aangevraagde WW-uitkering is toegewezen. Thans verzoekt werkneemster ontbinding van de arbeidsovereenkomst onder toekenning van een vergoeding met C=2.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Omdat ook werkgeefster van mening is dat voorzetting van de arbeidsovereenkomst niet zinvol is, wordt de arbeidsovereenkomst ontbonden. Voldoende aannemelijk is dat werkgeefster met betrekking tot de re-integratie behoorlijke steken heeft laten vallen: ondanks herhaalde en uitdrukkelijke adviezen van de bedrijfsarts is niet (tevens) re-integratie in het tweede spoor onderzocht, er is geen arbeidsdeskundig advies ingewonnen noch is een (gecertificeerd) re-integratiebureau ingeschakeld. Anderzijds heeft werkneemster sinds 21 september 2011 geen contact meer gezocht met werkgeefster, waardoor zij zich erbij heeft neergelegd dat de arbeidsovereenkomst inhoudsloos is geworden. Werkneemster heeft niet uiteengezet waarom zij werkgeefster gedurende de periode waarin deze verplicht was het loon door te betalen, maar ook daarna, niet heeft aangesproken om alsnog de re-integratie in het tweede spoor op te starten. Beide partijen hebben schuld aan het mislukken van de re-integratie, zodat geen vergoeding wordt toegekend. Werkgeefster heeft aangeboden een bedrag van € 1.500 excl. btw aan een door werkneemster in te schakelen outplacementbureau te betalen. Hiervan kan werkneemster gebruik maken.