werkneemster/Supermarkt X B.V.

Op basis van de tussen partijen geldende arbeidsovereenkomst kreeg werkneemster (in beginsel) steeds iedere betaalperiode van vier weken 160 uren vooraf uitbetaald. In de praktijk werd werkneemster regelmatig minder dan 40 uur per week ingeroosterd. De niet ingeroosterde uren werden door Supermarkt X niet in een opvolgende betaalperiode verrekend, maar in door haar opgemaakte ‘urenverantwoording per werknemer’-staten aangemerkt als vakantie of ATV-tijd. Bij het einde van het dienstverband had werkneemster volgens deze methodiek een negatief totaal verlof saldo over 2009 (-205,78 uur), te weten een negatief saldo van 210,63 vakantie-uren en een positief saldo ATV-uren van 4,85 uur. Met de loonbetalingen over de perioden 11 en 12 heeft Supermarkt X dit verrekend door het ontstane negatieve verlofsaldo van werkneemster in te houden bij de eindafrekening bij einde dienstverband. Partijen twisten over de vraag of Supermarkt X op deze wijze te werk mocht gaan en of zij de zo geregistreerde vakantiedagen mocht verrekenen met de eindafrekening. Supermarkt X acht zich hiertoe gerechtigd op grond van de toepasselijke cao, terwijl werkneemster de werkwijze en de verrekening juist in strijd acht met die cao.

Het hof oordeelt als volgt. De vraag of de door Supermarkt X als vakantie geregistreerde niet-ingeroosterde uren kunnen worden beschouwd als door werkneemster opgenomen (door Supermarkt X zo genoemde) ‘tussendoorvakanties’ beantwoordt het hof ontkennend. De wettelijke vakantieregeling heeft ten doel de werknemer, met het oog op de werkbelasting die op hem drukt, betaald verlof te verschaffen (recuperatiefunctie). Mede met het oog daarop geldt als hoofdregel dat de werkgever de vakantie vaststelt overeenkomstig de wens van de werknemer, tenzij zich daartegen gewichtige redenen verzetten. Dit kan anders zijn indien in de vaststelling van de vakantie is voorzien bij schriftelijke overeenkomst dan wel bij of krachtens collectieve arbeidsovereenkomst. Daarvan is in casu geen sprake.