werknemer/ X Staalbouw B.V.

Werknemer (geboren 1953) is in 1997 in dienst getreden van Staalbouw als voorman-pijpfitter. In 2005 is werknemer uitgevallen wegens een hartinfarct. Nadien heeft werknemer zijn eigen werkzaamheden niet meer kunnen verrichten en zijn diverse re-integratiestappen ondernomen. Met toestemming van de CWI (geen uitzicht op herstel binnen 26 weken) is de arbeidsovereenkomst per 23 juni 2008 opgezegd. De kantonrechter heeft geoordeeld dat de opzegging kennelijk onredelijk is en Staalbouw veroordeeld te betalen een schadevergoeding ad € 20.000. In hoger beroep staat enkel de omvang van de schadevergoeding ter discussie.

Het hof oordeelt als volgt. Arbeidsongeschiktheid gedurende twee jaar zonder uitzicht op herstel is in beginsel een redelijke grond voor opzegging. De overwegingen van het hof ten aanzien van de re-integratieverplichtingen leiden echter tot de conclusie dat Staalbouw – in samenhang met de overige omstandigheden – desondanks als werkgever is tekortgeschoten jegens werknemer. De vraag die thans voorligt is welke schadevergoeding in overeenstemming is met de aard en de ernst van die tekortkoming, zoals hiervoor beschreven. Het hof is van oordeel dat de door de kantonrechter bepaalde schadevergoeding van € 20.000, waarbij Staalbouw zich heeft neergelegd en welk bedrag in hoger beroep de ondergrens vormt, in overeenstemming is met de aard en de ernst van de bedoelde tekortkoming. Voor een hogere vergoeding ziet het hof geen aanleiding, gelet op het feit dat het inkomensverlies ook bij behoud van de arbeidsovereenkomst zich zou voordoen wegens het wegvallen van een loondoorbetalingsplicht na 104 weken en mede gelet op het verwijt dat ook aan werknemer in het kader van zijn re-integratie-inspanningen gemaakt kan worden.