werknemer/werkgever

Feiten

Werknemer is op 22 maart 2016 in dienst getreden bij werkgever op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd voor 12 maanden. Werkgever heeft eind 2016 mondeling aan werknemer een contractverlenging aangeboden. Werknemer heeft in februari 2017 aangegeven dat hij – ondanks een aanbod van een ander bedrijf – bij werkgever wil blijven werken. Op 1 maart 2017 heeft werknemer toch aan werkgever te kennen gegeven dat hij een aanbod van een ander bedrijf heeft aanvaard. Op 27 maart 2017 is werknemer in dienst getreden bij zijn nieuwe werkgever. Werknemer verzoekt onder meer werkgever te veroordelen tot betaling van een maandsalaris wegens het niet-nakomen van de aanzegverplichting.

Oordeel

Tussen partijen staat vast dat werkgever niet voldaan heeft aan de in artikel 7:668 lid 1 onderdeel a BW genoemde aanzegverplichting, nu zij werknemer niet uiterlijk een maand voor 21 maart 2017 schriftelijk heeft geïnformeerd over het al dan niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst. Werkgever is dus in beginsel een vergoeding verschuldigd gelijk aan het loon over één maand. De kantonrechter is in dit geval echter van oordeel dat het beroep van werknemer op de aanzegverplichting naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Het doel van de wettelijke bepaling is tijdig duidelijkheid aan de werknemer verschaffen. In dit geval staat tussen partijen vast dat werkgever vanaf december 2016 meerdere keren een contractverlenging heeft aangeboden en dat het voor werknemer duidelijk was dat het de intentie van werkgever was om de arbeidsovereenkomst voort te zetten. Werknemer had de keuze om de contractverlenging te accepteren of elders een dienstverband te aanvaarden. Gegeven deze omstandigheid acht de kantonrechter het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar werkgever te veroordelen tot betaling van de door werknemer gevorderde vergoeding. Zijn verzoek wordt dan ook afgewezen.