Appellante was werkzaam als huishoudelijke hulp voor zes tot negen uur per week. Na einde dienstverband ontving zij per 4 maart 2013 een uitkering op grond van de WW. Op 4 november 2013 meldt appellante zich ziek. In verband hiermee bezoekt zij op 28 november 2013 het spreekuur van de verzekeringsarts. Deze arts acht appellante vanaf 29 november 2013 geschikt voor de maatgevende arbeid. UWV meldt appellante op 28 november 2013 dat zij vanaf 29 november 2013 geen recht meer heeft op ziekengeld. Zowel UWV als de rechtbank verklaart het bezwaar van appellante ongegrond. In hoger beroep voert appellante aan dat het onderzoek door de verzekeringsarts niet zorgvuldig is verricht. De verzekeringsarts zou ten onrechte geen informatie bij de behandeld psycholoog bij RIAGG hebben opgevraagd. Ook stelt appellante dat de verzekeringsarts ten onrechte geen beperkingen heeft vastgesteld naar aanleiding van duizeligheidsklachten. Ter onderbouwing heeft appellante een medisch journaal van de huisarts en twee brieven van de psychiater meegestuurd.

De Centrale Raad van Beroep oordeelt als volgt. Het onderzoek is zorgvuldig verricht. Er is duidelijk aangegeven waarom appellante weer geschikt is voor haar werk. Niet te verwachten was dat de psycholoog andere gegevens naar voren zou brengen en afdoende is onderbouwd waarom is afgezien van het opvragen van informatie bij RIAGG. Het ingebrachte medisch journaal is opgesteld door de huisarts na eenmalig flauwvallen door appellante tijdens het koken en geeft geen aanknopingspunten voor arbeidsongeschiktheid op 29 november 2013. De in hoger beroep ingebrachte medische stukken (brieven psychiater) dateren van ver na de datum in geding en geven geen ander beeld van de situatie op de datum in geding. Het hoger beroep slaagt niet.