Appellante is werkzaam geweest als administratiemedewerkster. Van 2 oktober 2008 tot 2 oktober 2010 heeft zij een WW-uitkering ontvangen. Op 15 maart 2013 heeft appellante zich met ingang van 25 december 2008 ziek gemeld. UWV heeft bij besluit van 7 mei 2013 vastgesteld dat appellante met ingang van 25 december 2008 geen recht had op ziekengeld. Het bezwaar van appellante heeft UWV gegrond verklaard. Aan het bestreden besluit ligt een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep ten grondslag waarin is geconcludeerd dat van 25 december 2008 tot 1 oktober 2010 geen duidelijke medische gronden aanwezig zijn voor het aannemen van arbeidsongeschiktheid, maar dat van 1 oktober 2010 tot 14 april 2011 wel sprake is van arbeidsongeschiktheid. Vanaf 14 april 2011 is de arbeidsongeschiktheid niet vast te stellen. Het beroep van appellante (gericht tegen de weigering van de ZW-uitkering over de periode van 25 december 2008 tot 1 oktober 2010 (periode 1) en vanaf 14 april 2011 (periode 2)) is door de rechtbank ongegrond verklaard. Ter zitting van de Raad van 22 april 2015 is gebleken dat het bestreden besluit op een onjuiste medische toetsingsmaatstaf is gebaseerd.

De Centrale Raad van Beroep oordeelt als volgt. Reeds omdat UWV naar aanleiding van de ziekmelding van appellante eerst in hoger beroep een juiste medische beoordeling heeft verricht, kan het bestreden besluit als onvoldoende voorbereid en ondeugdelijk gemotiveerd niet in stand blijven. De aangevallen uitspraak is ten onrechte gehandhaafd en kan niet in stand blijven. De Raad beziet of de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand kunnen blijven. In dat kader wordt overwogen dat appellante heeft erkend dat over periode 1 geen medische gegevens aanwezig zijn die erop wijzen dat zij toen niet geschikt was om de maatgevende arbeid te verrichten. Wat betreft periode 2 heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep een deugdelijke gemotiveerd standpunt ingenomen. Hieruit volgt dat de rechtsgevolgen van het bestreden besluit geheel in stand kunnen blijven.