De rechtbank is buiten de omvang van het geding getreden door een oordeel te geven over de beroepsgrond dat appellante al arbeidsongeschikt was bij aanvang van de ZW-verzekering. De bewijslast van een andere door appellante gestelde eerste arbeidsongeschiktheidsdag rust op haar.

De wetgever heeft in twee afzonderlijke procedures voorzien voor wat betreft enerzijds het opleggen van een loonsanctie dan wel ziekengeldsanctie en anderzijds bekorting van die sanctie. Bij de beoordeling van de bekorting van een loonsanctie snijdt het verweer dat de loonsanctie is opgelegd na het einde van de wachttijd geen hout.

Nu werkneemster voor het einde van de wachttijd in dienst is getreden van appellante als nieuwe werkgever, heeft UWV de no-riskpolis van artikel 29b ZW terecht niet van toepassing geacht.

UWV heeft ten onrechte een administratieve loonsanctie opgelegd. Omdat UWV pas na afloop van de wachttijd de grondslag van het loonsanctiebesluit heeft gewijzigd en de administratieve loonsanctie is voortgezet als inhoudelijke loonsanctie, is de loonsanctie onterecht opgelegd.