werkneemster/X Zorg

Werkneemster is op 16 juni 2011 bij X Zorg BV als zorgcoördinator huishoudelijke verzorging in dienst getreden. Als zorgcoördinator van X Zorg BV had zij als taak het inplannen en contact onderhouden met een groep aan haar toebedeelde thuiszorgmedewerksters in de regio Z. Werkneemster heeft de arbeidsovereenkomst met X Zorg tegen 31 augustus 2012 opgezegd. Thans is zij in dienst van Samen Verder Thuiszorg als Cliëntadviseur Verpleging en Verzorging. Na het vertrek van werkneemster heeft – ten tijde van het pleidooi in hoger beroep – een dertigtal thuiszorgmedewerksters van X Zorg BV, van wie werkneemster voorheen de zorgcoördinator was, de arbeidsovereenkomst opgezegd en is – met medeneming van ‘hun’ respectieve cliënten – in dienst getreden van Samen Verder. De voorzieningenrechter heeft uit het feit dat kort na de opzegging van de arbeidsovereenkomst door werkneemster zestien andere werknemers van X Zorg BV eveneens de arbeidsovereenkomst hebben opgezegd en ook zij in dienst zijn getreden van Samen Verder met medeneming van hun respectieve cliënten, in combinatie met de brieven van getuige 1, 2 en 3 afgeleid dat werkneemster stelselmatig heeft getracht ‘haar’ werknemers te bewegen over te stappen naar Samen Verder met medeneming van hun cliënten. Daarbij heeft werkneemster aangegeven dat Samen Verder beter zou betalen en X Zorg BV failliet zou gaan. Deze handelwijze beoogt het bedrijfsdebiet van X Zorg BV stelselmatig en substantieel af te breken en is onrechtmatig jegens X Zorg BV. De voorzieningenrechter acht voldoende aannemelijk dat is voldaan aan de criteria aan het arrest Boogaard/Vestia (HR 9 december 1955, NJ 1956, 157) en dat sprake is van onrechtmatig handelen van werkneemster jegens X Zorg BV. Dit handelen rechtvaardigt toewijzing van het door X Zorg BV gevorderde verbod om werknemers van X Zorg BV te benaderen teneinde hen ertoe te bewegen hun dienstverband met X Zorg BV te laten opzeggen. Daarbij heeft de voorzieningenrechter aan werkneemster een dwangsom opgelegd van € 5.000 per overtreding, met een maximum van € 50.000. Tegen dit oordeel keert werkneemster zich in hoger beroep.

Het hof oordeelt als volgt. In de literatuur en latere jurisprudentie is de Boogaard/Vesta-uitspraak aldus opgevat dat – wil onrechtmatig concurreren door de ex-werknemer aan de orde zijn – derhalve sprake moet zijn van het stelselmatig en substantieel afbreken van het duurzame bedrijfsdebiet van de gewezen werkgever met gebruikmaking van kennis en gegevens die bij de voormalige werkgever vertrouwelijk zijn verkregen door de aldus handelende ex-werknemer. Hiervan is geen sprake geweest. Van belang acht het hof het feit dat veel werknemers destijds met werkneemster naar X Zorg zijn gekomen. Kennelijk waren ze zeer op haar gesteld en volgden ze haar naar de nieuwe werkgever. Dat bij de huidige wisseling van werkgever de overige werknemers opnieuw loyaal zijn aan werkneemster en haar volgen, maakt niet dat sprake is van onrechtmatig handelen. Ook de opmerking van werkneemster dat X Zorg de cao niet goed naleeft en Samen Verder dit wel doet, kan bezwaarlijk worden aangemerkt als gebruikmaking van vertrouwelijke gegevens, maar moet eerder worden gezien als adequate informatieverstrekking. Ten slotte rust op de X Zorg – en niet op werkneemster – de bewijslast van het onrechtmatig handelen. Nu het bewijs niet geleverd is, faalt de vordering.