ex-werknemer/ex-werkgever

Werkgever bestaat sinds 1981. Zij ontwerpt en produceert hoogwaardige wandbekleding. Zij verkoopt haar producten wereldwijd, onder meer in Rusland. Werknemer is op 1 april 2004 op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd in dienst getreden bij werkgever als ‘technologisch verantwoordelijke productie’. In deze functie was werknemer technologisch verantwoordelijk voor de bij werkgever aanwezige machines. Werknemer hield zich voornamelijk bezig met het bedrukken van de vliezen met motieven die voor de muurbekleding noodzakelijk zijn. Werknemer had volledige toegang tot de knowhow van werkgever. Ook was werknemer de vaste contactpersoon voor een aantal belangrijke leveranciers van werkgever. Werknemer heeft in de periode van 2009 tot eind juni 2011 zevenmaal een bezoek gebracht aan Y, een producent van wandkleding, te Rusland. Deze bezoeken heeft hij verzwegen voor werkgever. Nadat werknemer ontslag heeft genomen, is hij op enig moment in dienst getreden van Y en heeft hij een eigen onderneming opgericht. In deze procedure heeft werkgever werknemer aansprakelijk gesteld voor schade uit onrechtmatige daad, alsmede gevorderd dat werknemer onmiddellijk staakt met zijn handelingen. Werkgever stelt dat werknemer onrechtmatig jegens haar heeft gehandeld door: (a) tijdens zijn dienstverband concurrerende werkzaamheden te verrichten door het geven van adviezen aan derden op het gebied van, kort gezegd, druktechnologie en (b) tijdens zijn dienstverband vertrouwelijke gegevens die behoren tot de knowhow van werkgever buiten medeweten van werkgever door te spelen aan derden die daarvan ten nadele van werkgever kunnen profiteren en dat zij als gevolg hiervan schade heeft geleden, onder meer bestaande uit omzetverlies in Rusland, intern bestede uren aan onderzoek naar de onrechtmatige handelingen van werknemer en juridische kosten. De kantonrechter heeft de vorderingen toegewezen en werknemer onder meer veroordeeld om aan werkgever te betalen een bedrag van € 2.269.516, bestaande uit – onder meer – een bedrag van € 2.071.483 ter zake van in Rusland gederfde winst over de jaren 2009 tot en met 2018.

Het hof oordeelt als volgt. Het hof is van oordeel dat het werknemer, gelet op zijn rechtsverhouding met werkgever, ook zonder daarop gerichte specifieke afspraken tussen partijen, niet was toegestaan om zijn specifieke kennis en kunde op het gebied van druktechnologie aan een commerciële marktpartij ter beschikking te stellen en werkgever zodoende concurrentie aan te doen. Hierbij is van belang dat, werknemer juist vanwege die specifieke kennis en kunde bij werkgever in dienst was getreden. Van hem mocht worden verwacht dat hij zijn specifieke kennis en kunde uitsluitend beschikbaar zou houden voor zijn werkgever. Nu werknemer buiten medeweten van werkgever zijn specifieke kennis en kunde beschikbaar heeft gesteld aan een derde, Y, heeft werknemer jegens werkgever in strijd met de maatschappelijke zorgvuldigheid en daarmee onrechtmatig gehandeld. Als niet, althans onvoldoende weersproken kan worden aangenomen dat de door werknemer aan Y gegeven adviezen mede ertoe hebben bijgedragen dat Y in staat was om in korte tijd na de start van haar onderneming zelfstandig behang te produceren. Indien vast komt te staan dat werkgever, door het voormelde handelen van werknemer schade heeft geleden, kan deze worden toegerekend aan werknemer, nu deze naar het oordeel van het hof is te wijten aan zijn schuld. Het hof is met de rechtbank van oordeel dat, anders dan werknemer meent, de criteria, zoals geformuleerd in het arrest van de Hoge Raad van 9 december 1955, NJ 1956/157 (Boogaard/Vesta), niet op het onderhavige geval van toepassing zijn. In voornoemd arrest ging het om een voormalig werknemer die zijn voormalig werkgever beconcurreerde, terwijl in het onderhavige geval aan werknemer wordt verweten dat hij juist tijdens zijn dienstverband bij werkgever informatie, die volgens werkgever tot haar knowhow behoort, heeft doorgespeeld aan derden.