Kat Supermarkt BV/werknemer

Werknemer (geboren op 23 februari 1954) is op 28 augustus 1972 in dienst getreden van een rechtsvoorganger van Kat. Kat exploiteert sedert 2000 als franchisenemer een Albert Heijn supermarkt te Den Helder. Werknemer heeft verschillende functies verricht. Hij is begonnen in de functie van chauffeur-verkoper, heeft daarna onder meer als afdelingschef, versmanager en verkoopmedewerker gewerkt en bekleedt thans (sinds april 2011) de functie van kassamedewerker. Het loon van werknemer is vanaf de aanvang van de arbeidsovereenkomst met Kat in 2000 ongewijzigd gebleven en uitsluitend geïndexeerd overeenkomstig de toepasselijke cao. Het loon bedroeg op 22 april 2013 € 2.685,95 bruto per vier weken bij een 40-urige werkweek. Bij brief van 22 februari 2013 is namens Kat aan werknemer voorgesteld tot een einde van de arbeidsrelatie te komen of het aantal arbeidsuren met twaalf te verminderen. Als reden voor dit voorstel werden de verlieslatende situatie van Kat en de noodzaak om te saneren genoemd. Werknemer heeft de voorstellen niet geaccepteerd. Met ingang van 22 april 2013 heeft Kat het salaris van werknemer verminderd met € 205 bruto per vier weken, met ingang van 1 augustus 2013 nogmaals met € 205, met ingang van 1 januari 2015 wederom met € 205 en met ingang van april 2014 met € 204,77 (in totaal met € 819,77 bruto per vier weken). Kat stelt dat zij aanleiding heeft kunnen zien tot salarisverlaging omdat er een wanverhouding was ontstaan tussen de aard van het werk dat werknemer verrichtte en zijn beloning, omdat haar slechte financiële situatie noopte tot een vermindering van de loonkosten en omdat het collectief belang van al haar werknemers boven het belang van een individuele werknemer gaat – andere werknemers hebben wel een loonoffer gebracht in ruil voor werkgelegenheid en met zeven werknemers is de arbeidsovereenkomst beëindigd – en door een versobering van de arbeidvoorwaarden gedwongen ontslagen van andere werknemers kunnen worden voorkomen. De kantonrechter oordeelde aan de hand van Stoof/Mammoet dat inlevering van ruim 30% loon geen redelijk voorstel impliceert.

Het hof oordeelt als volgt. Het hof onderschrijft het oordeel van de kantonrechter en maakt dat tot het zijne dat Kat in de verslechterde bedrijfseconomische omstandigheden aanleiding heeft kunnen zien werknemer een voorstel tot salarisverlaging te doen. Werknemer betwist de door Kat gestelde slechte financiële situatie ook niet. Van werknemer kan mede op grond van het feit dat hij – ook dat staat, zoals hiervoor werd overwogen, tussen partijen vast – meer verdient dan het bij zijn huidige functie passende loon worden verwacht dat hij een alle omstandigheden in aanmerking nemend redelijk voorstel accepteert. Het hof is echter evenals de kantonrechter van oordeel dat een salarisvermindering (van ongeveer 30%) als door Kat voorgesteld niet redelijk is, enerzijds in aanmerking nemende de noodzaak voor Kat om tot vermindering van de salarislasten te komen en het feit dat werknemer meer verdient dan het bij zijn huidige functie passende salaris, maar anderzijds ook rekening houdende met de leeftijd van werknemer (op een dag na 59 ten tijde van het voorstel), zijn lange dienstverband (40 jaar), zijn goede functioneren – het tegendeel is gesteld noch gebleken – en de mate van salarisvermindering in het voorstel. Dat Kat een afbouwregeling heeft voorgesteld en andere werknemers wel met een salarisverlaging akkoord zijn gegaan maakt het vorenstaande niet anders. De afbouwregeling doet niet af aan de onredelijkheid van de omvang van de voorgestelde salarisverlaging en het feit dat anderen een salarisverlaging hebben geaccepteerd zegt, zonder nadere toelichting over de hoogte van die verlaging en de overige omstandigheden van de desbetreffende werknemers, die ontbreekt, niets.