werknemer/werkgever

Werknemer (1960) is in 1981 in dienst getreden van werkgever en was laatstelijk werkzaam in de vestiging Hoorn in de functie van productie cel-leider, tegen een salaris van laatstelijk € 2.782 bruto per maand, exclusief vakantietoeslag en overige emolumenten. De arbeidsovereenkomst is met wederzijds goedvinden geëindigd per 30 april 2013. Op de arbeidsovereenkomst met werknemer was van toepassing een zogenoemde infomap. In de infomap is bepaald dat een werknemer bij beëindiging met wederzijds goedvinden bij 12½-30-jarig dienstverband één maand salaris bruto en bij 30- en meerjarig dienstverband twee maanden salaris bruto meekrijgt. Tussen werkgever en vakbonden is een sociaal plan overeengekomen (met een looptijd van 1 december 2012 tot 1 december 2015) waarin is bepaald dat een werknemer bij beëindiging van zijn arbeidsovereenkomst recht heeft op een beëindigingsvergoeding (‘vergoeding’) overeenkomstig de kantonrechtersformule. Werkgever heeft aan werknemer een bedrag betaald van € 132.268,90 bruto als vergoeding voor de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en het in verband daarmee gederfde en/of te derven loon. Werknemer heeft aanspraak gemaakt op een extra uitkering op grond van de infomap. Deze uitkering is gelijk aan twee maandsalarissen zijnde € 6.189,40 bruto. Werkgever heeft geweigerd hem deze uitkering te betalen. De kantonrechter heeft de vordering van werknemer afgewezen.

Het hof oordeelt als volgt. Voor de beoordeling of werknemer recht heeft op de door hem genoemde extra vergoeding is van belang hoe de regeling in de infomap en die in het sociaal plan dienen te worden uitgelegd. Werknemer was bij de totstandkoming van beide regelingen geen partij. Beide regelingen zijn regelingen die naar hun aard bestemd zijn om in een groot aantal situaties te worden toegepast en zijn tot stand gekomen zonder dat derden zoals werknemer op die totstandkoming invloed hebben gehad. De uitleg van die regelingen dient daarom aan de hand van de zogenaamde cao-norm plaats te vinden. Dat de infomap in de arbeidsovereenkomst van toepassing is verklaard, en dat werknemer zelf een vaststellingsovereenkomst heeft getekend waarin verwezen wordt naar de infomap en het sociaal plan maakt het vorengaande niet anders. Gelet op de genoemde omstandigheden (de regeling in de infomap was reeds voor het sociaal plan aanwezig, het sociaal plan maakt geen uitzondering of voorbehoud op de infomap) is het hof van oordeel dat de (letterlijke) tekst van de infomap, het sociaal plan en de in het sociaal plan opgenomen regelingen, alsmede die van de conceptvaststellingsovereenkomst duiden op het naast elkaar bestaan van de aanspraken op grond van de infomap en het sociaal plan. De plaatsing van de regeling omtrent de extra uitkering op grond van de infomap en die van de vergoeding uit hoofde van het sociaal plan geeft ook geen aanleiding ervan uit te gaan dat de extra uitkering deel uitmaakt van genoemde vergoeding in het sociaal plan. Het hof is aldus van oordeel dat werknemers die voldoen aan de in de infomap genoemde criteria, te weten een langdurig dienstverband en een beëindiging van dat dienstverband met wederzijds goedvinden, recht hebben op de in die regeling genoemde extra uitkering.