Kraanverhuur B.V./werknemer

(Eindarrest van AR 2016-584) Werknemer is op 15 augustus 2005 bij werkgever in dienst getreden als monteur. Op 18 of op 19 maart 2014 heeft werknemer zich ziek gemeld. Na een bezoek aan de bedrijfsarts op 16 februari 2015 heeft de bedrijfsarts aan partijen laten weten werknemer arbeidsgeschikt te achten. Werkgever heeft vervolgens een ontslagvergunning bij het UWV aangevraagd. Op 11 maart 2015 heeft werknemer een deskundigenoordeel aangevraagd bij het UWV met betrekking tot de hersteldverklaring van de bedrijfsarts. Op 30 april 2015 heeft het UWV een ontslagvergunning verstrekt. Werkgever heeft de arbeidsovereenkomst met een brief van 7 mei 2015 opgezegd tegen 30 juni 2015. Bij brief van 23 juni 2015 heeft het UWV een deskundigenoordeel verstrekt, waaruit blijkt dat de bedrijfsarts werknemer op 16 februari jl. ten onrechte arbeidsgeschikt heeft geacht. Werknemer doet een beroep op de nietigheid van de opzegging. Bij brief van 26 juni 2015 heeft werkgever de arbeidsovereenkomst voorwaardelijk opgezegd tegen 31 juli 2015. De Kantonrechter Tilburg heeft het voorwaardelijk ontbindingsverzoek afgewezen. Vervolgens wordt een procedure in eerste aanleg gestart. Bij het bestreden vonnis wordt werkgever veroordeeld om het loon te betalen vanaf 1 juli 2015. Werkgever is van dit vonnis in hoger beroep gekomen. Bij tussenarrest heeft het hof geoordeeld dat werknemer te laat een beroep op de nietigheid van de tweede opzegging heeft gedaan. Bijgevolg kan – indien het beroep op het opzegverbod wegens ziekte slaagt – hooguit de loondoorbetaling tot 1 augustus 2015 worden toegekend. De werkgever wordt in staat gesteld te reageren op producties van werknemer waaruit zou blijken dat hem een beroep op artikel 7:670 BW toekomt.

Het hof oordeelt als volgt. Werkgever heeft aangegeven geen behoefte te hebben aan nadere reactie. Daarmee staat in beginsel vast dat werknemer ten tijde van de eerste opzegging arbeidsongeschikt was. De loonvordering tot 1 augustus wordt toegewezen.