Feiten

Werknemer is in 1990 in dienst getreden bij (de rechtsvoorganger van) Bavaria N.V. in de functie van chauffeur. Sinds 6 januari 1999 is werknemer gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Per 6 november 2006 is de arbeidsovereenkomst gewijzigd in verband met de gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid van werknemer. Hij werd toen assistent-incasseerder voor 20 uur per week. In 2014 is de functie komen te vervallen en is werknemer vrijgesteld van werkzaamheden onder doorbetaling van loon. De arbeidsovereenkomst is geëindigd per 1 januari 2019. Tussen werknemer en Bavaria geldt een pensioenovereenkomst. Bij brief van 12 september 2014 heeft het pensioenfonds aan werknemer medegedeeld dat hij niet als arbeidsongeschikte werknemer maar als parttimer was opgenomen in de pensioenadministratie, waardoor zijn premievrijstelling niet was ingegaan. Het pensioenfonds heeft medegedeeld dit te zullen gaan herstellen. Vervolgens is veel en uitvoerig gecorrespondeerd tussen werknemer, Bavaria en het pensioenfonds over de pensioenrechten en -aanspraken van werknemer. Werknemer heeft een verklaring voor recht gevorderd dat Bavaria wanprestatie pleegt dan wel onrechtmatig handelt jegens werknemer dan wel zich als slecht werkgever gedraagt, door werknemer onjuist dan wel onvolledig te informeren over zijn pensioenrechten en -aanspraken. De kantonrechter heeft de vorderingen van werknemer afgewezen. Volgens de kantonrechter is het de pensioenuitvoerder, in dit geval het pensioenfonds, die op verzoek van de deelnemer informatie over zijn opgebouwde en te bereiken pensioenaanspraken of pensioenrecht moet verstrekken. De gevorderde verklaring voor recht heeft dus geen betrekking op het tekortschieten van Bavaria. Er zijn onvoldoende feiten en omstandigheden aangedragen waaruit volgt dat in de rechtsverhouding werknemer-Bavaria laatstgenoemde partij wanprestatie van andere aard heeft gepleegd dan wel zich als een slecht werkgever heeft gedragen dan wel onrechtmatig jegens werknemer heeft gehandeld. Werknemer heeft hoger beroep ingesteld.

Oordeel

Het hof oordeelt als volgt. De procedure in eerste aanleg was met name bedoeld om duidelijkheid te verkrijgen over de vraag of de aanspraak op ouderdomspensioen goed was vastgesteld en hoe het zat met het betaalde en nog te betalen arbeidsongeschiktheidspensioen. Het ging kortom om vragen die specifiek zagen op de uitvoering van de pensioenovereenkomst. Het hof is van oordeel dat uit de onderlinge rechtsverhouding tussen Bavaria als werkgever, het pensioenfonds als pensioenuitvoerder, en werknemer, het op de weg van het pensioenfonds lag om tijdig en juiste informatie te verstrekken over de hiervoor bedoelde onderwerpen en dat het de verplichting was van het pensioenfonds om de juiste bedragen aan werknemer uit te keren. De vragen van werknemer hadden betrekking op de uitvoering. Bavaria was niet in staat om de betreffende informatie te verstrekken. Werknemer heeft niet duidelijk gemaakt en niet gespecificeerd welke informatie Bavaria aan hem had moeten verstrekken en op grond waarvan. De verwijzing naar artikel 7:611 BW acht het hof daartoe onvoldoende, omdat de daarin vastgelegde norm van ‘goed werkgeverschap’ een open norm betreft die ingevuld moet worden aan de hand van de omstandigheden van het geval. Op werknemer rust daartoe de stelplicht en bewijslast. Waarom Bavaria in strijd met het goed werkgeverschap zou hebben gehandeld, heeft werknemer onvoldoende verduidelijkt. Anders dan werknemer kennelijk meent, kan uit de erkenning van Bavaria ‘dat er fouten zijn gemaakt’ niet worden afgeleid dat sprake is van een tekortkoming in de informatieverplichting van Bavaria met betrekking tot de pensioenaanspraken en pensioenrechten jegens werknemer. De fouten zagen kennelijk op ofwel onjuiste informatie van Bavaria aan het pensioenfonds ofwel onjuiste administratie van het pensioenfonds, maar niet op een informatieplicht (en/of betaalverplichting) van Bavaria jegens werknemer. Afwijzing van de vorderingen volgt.