Feiten

Werknemer is op 1  maart 2023 in dienst getreden bij werkgeefster als leidinggevende horecamedewerker. Na een aanvaring met een collega verlaat werknemer de werkvloer. De collega begon tegen hem te schreeuwen omdat hij niet wilde helpen met het openen van een deur. Werkgeefster verzoekt hem telefonisch terug te komen naar het werk, wat hij weigert. Thuis realiseert werknemer zich dat hij door de emotie anders heeft gehandeld dan normaal. Hij meldt zich per e-mail naar aanleiding daarvan ziek. Nog dezelfde dag wordt werknemer wegens werkweigering op staande voet ontslagen. Werknemer berust in het ontslag en verzoekt de kantonrechter vergoedingen toe te wijzen omdat het ontslag niet rechtsgeldig is gegeven.  

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Uit de stukken blijkt niet dat eerder een vergelijkbaar incident met werknemer heeft plaatsgevonden of dat hij eerder het verrichten van werkzaamheden heeft geweigerd. Gelet hierop had werkgeefster op een later moment het gesprek aan moeten gaan met werknemer en hem indien nodig een officiële waarschuwing, een schorsing of een loonsanctie kunnen geven. Het verlenen van ontslag op staande voet was niet nodig omdat minder zware middelen konden worden ingezet. Daardoor ontbreekt een dringende reden die een ontslag op staande voet rechtvaardigt. Er wordt een billijke vergoeding van € 8.000 toegekend, net iets meer dan twee maandsalarissen. De transitievergoeding en gefixeerde schadevergoeding worden eveneens toegewezen. Werknemer maakt aanspraak op uitbetaling van 98,25 verlofuren. Bij werkgeefster dienen werknemers in- en uit te klokken. Werkgeefster voert aan dat werknemer een lager saldo aan verlofuren heeft en baseert zich daarbij op het klokoverzicht. Werknemer voert aan dit een aantal keer vergeten te zijn en verwijst naar de roosters. Werknemer heeft gemotiveerd aangevoerd welke dagen hij wel en niet heeft gewerkt, terwijl werkgeefster dit niet gemotiveerd weersproken heeft. De kantonrechter acht het aannemelijk dat het klokoverzicht niet correct is. De wettelijke verhoging over de verlofuren wordt niet toegekend nu de verwarring over de verlofuren mede veroorzaakt is door werknemer. Werkgeefster wordt in de proceskosten veroordeeld.