Werkneemster wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar vordering tot betaling van de Ziektewetuitkering jegens haar ex-werkgever die eigenrisicodrager is. De overige – samenhangende – vorderingen worden afgewezen.

Werknemer is te laat met zijn verzoek tot vernietiging van de opzegging. Vervaltermijn is verstreken. Het hof kan geen oordeel geven over de vraag of de ex-werkgever het ziekengeld aan werknemer verschuldigd is.

Voor de vraag of werkgever verplicht is zijn verplichtingen na te komen als eigen risicodrager voor de Ziektewet zal de rechter nog moeten beoordelen of werknemer zich ziek heeft gemeld.

UWV heeft ten onrechte vastgesteld dat appellante als eigenrisicodrager verantwoordelijk is voor het uitbetalen van de ZW-uitkering. Aannemelijk is dat werknemer bij aanvang van zijn dienstverband reeds ongeschikt was voor zijn werk als dataspecialist.

Civiele rechter onbevoegd voor vordering ziekengeld gewezen werknemer bij eigenrisicodrager.

Het feit dat appellante eigenrisicodrager is, betekent niet dat UWV in bezwaar geen oordeel hoeft te geven over de vraag of werknemer recht had op ziekengeld. UWV heeft bij het bestreden besluit onvoldoende rekening gehouden met de belangen van appellante.

De rechtbank is buiten de omvang van het geding getreden door een oordeel te geven over de beroepsgrond dat appellante al arbeidsongeschikt was bij aanvang van de ZW-verzekering. De bewijslast van een andere door appellante gestelde eerste arbeidsongeschiktheidsdag rust op haar.

UWV handelt in strijd met Regeling Eigenrisicodragen ZW bij opleggen maatregelen aan ZW-gerechtigde.

UWV heeft, vanwege de onzorgvuldige voorbereiding van de eigenrisicodrager welke voorbereiding UWV had moeten controleren, besluiten op onjuiste wijze bekendgemaakt, waardoor op onjuiste gronden het bezwaar niet-ontvankelijk is verklaard; het incidentele hoger beroep slaagt.