Wettelijke ontslagleeftijd voor rechters (zeventig jaar) levert geen verboden onderscheid naar leeftijd op.

UWV heeft ten onrechte vastgesteld dat appellante als eigenrisicodrager verantwoordelijk is voor het uitbetalen van de ZW-uitkering. Aannemelijk is dat werknemer bij aanvang van zijn dienstverband reeds ongeschikt was voor zijn werk als dataspecialist.

Geen situatie waarin ontslagname appellant niet (in overwegende mate) kan worden verweten. Evenmin is gebleken van dringende redenen op grond waarvan het UWV van het nemen van een maatregel had moeten afzien. ZW-uitkering is terecht geweigerd.

De Raad oordeelt dat de rechtbank het Dagloonbesluit Werknemersverzekeringen niet juist heeft toegepast. De Raad ziet aanleiding om zelf in de zaak te voorzien door het dagloon vast te stellen op € 94,05.

Loonsanctie ten onrechte opgelegd. Het medisch oordeel van de bedrijfsarts met betrekking tot de belastbaarheid is – anders dan het UWV stelt – plausibel te achten.

Ontbindingsverzoek zieke werknemer leidt niet tot benadelingshandeling ZW. In de concrete situatie kon voortzetting niet van werknemer worden verlangd.

Recht op ZW-uitkering bij eindigen dienstverband. Arbeidsovereenkomst of uitzendovereenkomst?

Ex-werkgever stelt met succes beroep in tegen besluit tot toekenning van ZW-uitkering . De rapporten van de verzekeringsartsen zijn volgens de Raad onvoldoende inzichtelijk en consistent om een afdoende onderbouwing te geven voor het standpunt dat ex-werknemer per 1 april 2016 doorlopend arbeidsongeschikt was.

Hoewel het ontslag op staande voet in de civiele procedure is vernietigd, kon het UWV in de gegeven omstandigheden tot het oordeel komen dat sprake is van verwijtbare werkloosheid (art. 24 WW).