Periode van zes maanden tussen negatief beoordelingsgesprek en vrijstelling van werk betekent dat er geen sprake is van een dringende reden.

De Centrale Raad van Beroep acht artikel 25 WW in overeenstemming met het lex certa-beginsel. De rechtsnorm is voldoende bepaald en voor de werknemer is voorzienbaar wanneer niet of onvoldoende nakoming van deze inlichtingenverplichting leidt tot bestraffing.

Betrokkene laat na passende arbeid te aanvaarden en is daardoor verwijtbaar werkloos geworden. Dat betrokkene zich onzeker voelde om de aangeboden werkzaamheden uit te voeren is onvoldoende om te twijfelen aan haar bekwaamheid voor deze werkzaamheden.

Verwijtbare werkloosheid. De dienstbetrekking is op verzoek van appellante beëindigd. Weliswaar had appellante reële hartklachten, maar de daartoe geëigende weg van ziekmelding heeft appellante niet bewandeld. Bovendien kon zij minder uren gaan werken.

Het ontvangen van een marginale stagevergoeding die niet opzettelijk is verzwegen vormt geen dringende reden om van terugvordering van de WW-uitkering af te zien.

Verbouwen van en meewerken in onderneming van echtgenote kan worden aangemerkt als arbeid verricht in het economisch verkeer, waarmee geldelijk voordeel wordt beoogd of kan worden verwacht. Het niet melden ervan levert schending van de inlichtingenplicht van appellant op.

Ten onrechte WW-uitkering wegens verwijtbare werkloosheid geweigerd. Gelet op het tijdsverloop in de onderzoeksfase en de kwalificatiefase moet worden geconcludeerd dat de gedragingen van appellant voor de korpschef blijkbaar niet zodanig waren dat deze een arbeidsrechtelijke dringende reden voor ontslag vormden.

Afwijzing herzieningsverzoek. In de door verzoeker ingebrachte stukken van neuroloog zijn geen aanwijzingen te vinden voor standpunt dat verzoeker destijds de ontslagname niet (in overwegende mate) kon worden verweten, dan wel dat voortzetting van de dienstbetrekking destijds niet van hem kon worden gevergd.

Uitstroomregeling is toe te schrijven aan bedrijfseconomische redenen, zodat appellante, ondanks haar vrijwillige keuze gebruik te maken van de uitstroomregeling, niet verwijtbaar werkloos is geworden in de zin van de WW.

De omstandigheid dat appellant meende dat zijn partner de werkzaamheden had opgegeven, ontslaat appellant niet van zijn verplichting om aan zijn inlichtingenplicht te voldoen.