Re-integratie in eerste spoor kan vanwege arbeidsconflict niet van werknemer gevergd worden en werkgever heeft geen passende arbeid aangeboden. Een loonstop was derhalve onterecht en de loonvordering van werknemer is toegewezen.

Loonsanctie terecht opgelegd: UWV heeft op goede gronden geconcludeerd dat re‑integratie‑inspanningen in het tweede spoor onvoldoende zijn geweest en dat hiervoor geen deugdelijke grond was.

Vaststelling dagloon. Door de omstandigheid dat appellante in het eerste tijdvak van de referteperiode een WW-uitkering ontving, kwalificeert zij niet als starter/herintreder in de zin van artikel 18 Dagloonbesluit.

UWV heeft terecht beslist dat de werkgever voldoende re-integratie-inspanningen heeft verricht. De in hoger beroep overgelegde informatie van algemene aard geeft bovendien geen aanleiding om anders te oordelen over de beperkingen van appellant.

Werknemer was zich bewust van het belang van het gesprek en heeft er zelf voor gekozen zonder tolk te komen. Dat de bedrijfsarts daardoor geen beoordeling heeft kunnen geven omtrent de vermeende verslechtering van de medische situatie dient dan ook voor rekening en risico van werknemer te komen.

Werknemer heeft tijdens ziekte recht op 70% van de gemiddelde overwerkvergoeding.

Uitwerking loonbegrip in Dagloonbesluit niet in strijd met de bedoeling van de Wet WIA.

Inlener komt verhaalsbescherming van 'opzet of bewuste roekeloosheid' toe ex artikel 52b ZW tegenover verhaalsactie eigenrisicodragende uitzendwerkgever.

Besluit 3/80, gelezen in samenhang met artikel 59 van het Aanvullend Protocol, verzet zich in het concrete geval niet tegen het exportverbod ex artikel 4a van de TW.

Zorgovereenkomst wordt niet aangemerkt als privaatrechtelijke dienstbetrekking, zodat het dagloon juist is vastgesteld.