Terecht opgelegde loonsanctie. Door de verzekeringsartsen van UWV is overtuigend gemotiveerd dat de bedrijfsarts de beperkingen van werkneemster te ernstig heeft ingeschat en dat onder meer een te afwachtend beleid is gevoerd, waardoor re-integratiemogelijkheden zijn gemist.

Een (ambtshalve) beslissing om geen loonsanctie op te leggen, is een besluit in de zin van artikel 1:3 Awb waartegen op grond van artikel 7:1 Awb de mogelijkheid van bezwaar openstaat. De rechtbank heeft ten onrechte geoordeeld dat de in bezwaar genomen beslissing om geen loonsanctie op te leggen aangemerkt moet worden als een nieuw primair besluit.

UWV heeft terecht een loonsanctie opgelegd wegens het niet opvolgen van het deskundigenoordeel door de werkgever.

UWV heeft ten onrechte aan appellante een administratieve loonsanctie opgelegd. Met de vaststelling dat ontbrekende documenten zijn ontvangen en het re-integratieverslag compleet is geworden, is het stadium waarin aan de werkgever een administratieve loonsanctie kan worden opgelegd gepasseerd.

Het door UWV opgelegde loonsanctiebesluit is niet strijdig met de Awb. De Raad herhaalt zijn vaste rechtspraak dat de Regeling beleidsregels beoordelingskader poortwachter niet kennelijk onredelijk is en dat UWV daarbij uitgaat van een inspanningsverplichting, en niet van een resultaatsverplichting.

Het besluit van UWV om een loonsanctie aan appellante op te leggen wegens het verrichten van onvoldoende re-integratie-inspanningen is niet toereikend gemotiveerd. Het standpunt van UWV dat appellante is afgegaan op onjuiste advisering door haar bedrijfsarts bij de ontwikkelde re-integratie-inspanningen en dat appellante in die inspanningen zou zijn tekortgeschoten wordt niet gevolgd.

Het besluit van UWV om een loonsanctie op te leggen wegens het verrichten van onvoldoende re-integratie-inspanningen in het tweede spoor is niet deugdelijk gemotiveerd. Mede gelet op het zeer lage opleidingsniveau en de matige beheersing van de Nederlandse taal van de betrokken werkneemster, concludeert de Raad dat werkgever niet tekort is geschoten in zijn re-integratie-inspanningen.

De stelling dat de re-integratie-inspanningen van werkgeefster uitsluitend wegens de beperkte duur onvoldoende zijn geweest, houdt geen stand.

Het besluit van UWV om een loonsanctie aan appellante op te leggen wegens het verrichten van onvoldoende re-integratie-inspanningen mist een daadkrachtige onderbouwing. Appellante heeft het stopzetten van de re-integratie in het eerste spoor terecht gebaseerd op de medische en arbeidsdeskundige gegevens zoals vermeld in het rapport van de arbeidsdeskundige.

UWV heeft terecht aan appellante een loonsanctie opgelegd. Appellante is volgens de Raad in het kader van het re-integratietraject van een arbeidsongeschikte werkneemster ten onrechte uitgegaan van een urenbeperking van tien uur per week en van de binnen de arbeidsovereenkomst gemaakte afspraken over werkdagen.